Projectief vlak

In de wiskunde is een projectief vlak een meetkundige structuur die het begrip vlak uitbreidt. Twee lijnen snijden elkaar volgens de regels van de euclidische meetkunde in één bepaald punt, hun snijpunt, maar er zijn ook paren van lijnen, namelijk evenwijdige lijnen, die elkaar niet snijden. Een projectief vlak kan als een gewoon vlak worden beschouwd, waaraan extra 'punten op oneindig' zijn toegevoegd, waar evenwijdige lijnen elkaar snijden. Ieder tweetal lijnen in een projectief vlak snijdt elkaar dus in precies één punt.

De basis voor dit wiskundige onderwerp werd in de renaissance door kunstenaars gelegd, die zich met de ontwikkeling bezighielden van technieken om in perspectief te kunnen tekenen.

Het typische voorbeeld is het reële projectieve vlak, dat ook wel bekendstaat als het uitgebreide euclidische vlak, maar er bestaan er meer, zowel oneindige, zoals het complexe projectieve vlak als eindige, zoals het Fano-vlak. Het reële projectieve vlak is, steeds in iets andere gedaante, belangrijk in de algebraïsche meetkunde, de topologie en de projectieve meetkunde en wordt in deze deelgebieden van de wiskunde aangeduid met ${\displaystyle \mathrm {PG} (2,\mathbb {R} ),\mathrm {RP} ^{2}}$ of ${\displaystyle \mathrm {P} _{2}(\mathbb {R} ).}$ Een projectief vlak is een tweedimensionale projectieve ruimte, maar niet alle projectieve vlakken kunnen worden ingebed in driedimensionale projectieve ruimten. De inbeddingseigenschap is een gevolg van een resultaat dat bekendstaat als de stelling van Desargues.

Projectieve vlakken vormen een deelverzameling van veralgemeende veelhoeken als veralgemeende driehoeken.