Renaissancehumanisme

Voor het humanisme als stroming in de 14e-16e eeuw, zie Humanisme. Voor het humanisme als hedendaagse levensbeschouwing, zie Humanisme (levensbeschouwing).

Renaissance

Onderwerpen
Vroegrenaissance Hoogrenaissance Maniërisme Architectuur Dans Filosofie Humanisme Literatuur Muziek Wetenschap
Landen
Engeland Duitsland Frankrijk Italië Nederlanden Noord-Europa Polen Spanje

Het renaissancehumanisme (meestal kortweg humanisme^[1] genoemd) is een moderne benaming voor een intellectuele beweging in de tijd van de renaissance, die voor het eerst door Francesco Petrarca op gang werd gebracht en belichaamd, in Florence haar voornaamste centrum had en zich in de 15e en 16e eeuw in meer of mindere mate verspreidde over het merendeel van Europa. In de eerste plaats ging het om een literair geïnspireerde onderwijsbeweging. De humanisten waren voorstander van een uitgebreide hervorming van het onderwijs, waarvan zij hoopten dat deze voor een optimale ontwikkeling van de menselijke mogelijkheden door de combinatie van kennis en deugd zou zorgen. Humanistisch onderwijs moest de mens in staat stellen om zijn ware bestemming te ontdekken en door navolging van de klassieke voorbeelden een ideale mensheid te verwezenlijken. Een waardevolle, waarheidsgetrouwe inhoud en een vervolmaakte taalvorm gingen voor humanisten hand in hand. Daarom werd er bijzondere aandacht besteed aan de zorg voor de taalkundige termen. De taal- en letterkunde speelde in het humanistische onderwijsprogramma dus een belangrijke rol.

Kenmerkend was het besef tot een nieuw tijdperk te behoren en de noodzaak om zich af te keren van het verleden van de voorgaande eeuwen. Dit verleden werd door de humanisten als middeleeuwen gedefinieerd en scherp afgewezen. Hiertegenover werd de oudheid als absolute toonaangevende norm voor alle levenssferen gesteld. Het winnen van een directe toegang tot deze norm in haar oorspronkelijke, onvervalste vorm, de "terugkeer naar de bronnen" (lat: ad fontes), stond centraal in het renaissancehumanisme.

1. ↑ In verband met de naamgeving, zie: P. Derkx, Het woord 'humanisme': opkomst en betekenis, in P. Derkx - e.a. (edd.), Voor menselijkheid of tegen godsdienst? Humanisme in Nederland, 1850-1960, Hilversum, 1998, pp. 10-33.