Spaanse Weg

De Spaanse Weg (Spaans: Camino Español) is de naam voor verschillende militaire routes ten behoeve van legers van het Spaanse Rijk. Ze verbonden in de late zestiende en vroege zeventiende eeuw de Spaanse territoria hertogdom Milaan, Franche-Comté en Spaanse Nederlanden met elkaar. Het waren ook handelsroutes. De krijgsmacht van Philips II in de Spaanse Nederlanden, die via de Spaanse Weg van manschappen en geld moest worden voorzien, werd het Leger van Vlaanderen genoemd.

De weg was een vitale verkeersader voor de Spaanse oorlogsinspanning tijdens de Tachtigjarige Oorlog tegen de Nederlandse Republiek. Het zou veel sneller zijn geweest om troepen en voorraden rechtstreeks vanuit Spanje naar de Lage Landen te verschepen - een zeilschip uit die tijd kon gewoonlijk ongeveer 200 kilometer per dag afleggen, terwijl het gemiddelde tempo van soldaten die op de Spaanse weg marcheerden slechts 23 kilometer per dag was - maar voor Spaanse schepen die het Engelse Kanaal in zeilden, betekende dat een dodelijke fuik van aanvallen van de Fransen, Engelsen en Nederlanders, die allemaal gedurende deze periode vijandig tegenover Spanje stonden. Het was daarom veel veiliger voor Spanje om zijn legers over de relatief veilige wateren van de westelijke Middellandse Zee naar Italië te vervoeren en ze vervolgens over land langs de 1000 kilometer lange Spaanse Weg van Milaan naar Luxemburg te marcheren. Tussen 1567 en 1633 werden via deze route over land ongeveer 123.000 mannen naar de Spaanse Nederlanden vervoerd, vergeleken met slechts 17.600 over zee.