Verordening van het Noordwesten

De Verordening van het Noordwesten (ook bekend als de Vrijheidsverordening)^[1] van 13 juli 1787 was een wet, aangenomen door het Congres van de Confederatie van de Verenigde Staten met als belangrijkste doelstelling de oprichting van het Noordwestterritorium. Dit werd het eerste federaal bestuurde territorium van de Verenigde Staten buiten het gebied ten zuiden van de Grote Meren, ten noorden en ten westen van de Ohio, en ten oosten van de Mississippi. Op 7 augustus 1789 bekrachtigde het Amerikaans Congres de verordening.

Naast de Amerikaanse Onafhankelijkheidsverklaring was deze verordening het meest belangrijke wetgevende besluit dat door de leden van het Continental Congress werd aangenomen. De Ordinance schiep een precedent aangaande de westelijke uitbreiding van de Verenigde Staten door middel van de creatie van nieuwe territoria en staten in plaats van vergroting van de reeds bestaande staten. Verder zorgde het verbod op slavernij in het territorium ervoor dat de rivier de Ohio de grens werd tussen vrije- en slaventerritorium in het gebied tussen de Appalachen en de Mississippi. Deze opdeling bracht de mogelijkheid voor een regeling tussen vrije- en slavenstaten die de basis vormde voor de belangrijkste politieke kwestie in de Amerikaanse politiek van de negentiende eeuw voor de Amerikaanse Burgeroorlog.

1. ↑ voluit Verordening van het Noordwesten, 13 juli 1787 – een Verordening voor het bestuur van het Territorium van de Verenigde Staten, ten noordwesten van de rivier de Ohio', Engels: Northwest Ordinance; July 13, 1787 – An Ordinance for the government of the Territory of the United States northwest of the River Ohio