Wetenschappelijke promotie

Promotie is het behalen van de academische graad van doctor door het schrijven en publiekelijk verdedigen van een proefschrift aan een universiteit, onder supervisie van een hoogleraar of een ander aan wie het ius promovendi is toegekend, die als promotor optreedt. Strikt genomen is de promotie slechts het ondeelbare moment tijdens de promotieplechtigheid waarop de promotor de promovendus bevordert tot doctor, na de verdediging en de beraadslaging door de corona. In Nederland wordt in het gewone spraakgebruik het volledige doctoraatsonderzoek dat uitmondt in een proefschrift, als promotie aangeduid. De promotie gaat volgens een vast ceremonieel, dat sterk per land en per universiteit kan verschillen.^[1]

Degene die gaat promoveren is een promovendus. In principe wordt iemand die aan een proefschrift werkt een doctorandus genoemd (hij die nog doctor moet worden), maar in Nederland wordt de term promovendus al gebruikt vanaf de start van het onderzoeksproject, omdat de oorspronkelijke term doctorandus is vervangen door master.

De promotieplechtigheid wordt in Vlaanderen ook wel het doctoraatsexamen genoemd.^[2] Degene die bij een bepaalde hoogleraar gepromoveerd is, wordt formeel als diens promotus aangeduid.

1. ↑ Hora est! On dissertations (Universiteitsbibliotheek Leiden, 2005), p.30 e.v.
2. ↑ Praktische richtlijnen voor doctorandi/ae aan de Faculteit Letteren