Alnico

Alnico (Alniko, Alni) jest akronimem odnoszącym się do rodziny stopów bądź spieków żelaznych, które oprócz żelaza zawierają głównie glin (Al), nikiel (Ni) i kobalt (Co) – stąd też nazwa Al-Ni-Co. Stopy te zawierają czasami również miedź i tytan^[1]. Stopy alnico są ferromagnetykami, z wysoką koercją (odpornością na rozmagnesowanie), stąd też wykorzystywane są do produkcji trwałych magnesów. Rozwój stopów alnico rozpoczął się w Japonii, w 1931, kiedy T.Mishima odkrył, że stop żelaza, niklu i aluminium ma koercję 400 erstedów (Oe; 32 kA/m), dwukrotnie więcej niż najmocniejsze magnesy stalowe w tamtych czasach^[2]. Przed opracowaniem magnesów zawierających pierwiastki ziem rzadkich (np. magnesy neodymowe) były one najmocniejszymi spośród istniejących typów magnesów.
Typowy skład stopów alnico to 8–12% Al, 15–26% Ni, 5–24% Co, do 6% Cu, do 1% Ti, uzupełnione do 100% Fe.