Alvar Aalto

Alvar Aalto

Data i miejsce urodzenia	3 lutego 1898 Kuortane
Data i miejsce śmierci	11 maja 1976 Helsinki
Narodowość	fińska
Nagrody	Royal Gold Medal
Praca
Styl	modernizm
Multimedia w Wikimedia Commons

Hugo Alvar Henrik Aalto (ur. 3 lutego 1898^[1] w Kuortane, zm. 11 maja 1976^[1] w Helsinkach) – fiński modernistyczny architekt i projektant form przemysłowych^[1].

Był ceniony za swoje humanistyczne podejście do architektury^[2]. Jego prace obejmują architekturę, meble i wyroby szklane. Był jednym z pierwszych i najbardziej wpływowych architektów skandynawskiego ruchu modernistycznego oraz od 1928 członkiem Congrès international d’architecture moderne. Najważniejsze prace to gmach kongresowy Finlandia Talo w Helsinkach i zespół szkół uniwersytetu technologii w Helsinkach. Do wyrobów szklanych Aalto należy m.in. światowej sławy „Wazon Savoy”.

Od 1916 studiował architekturę w Helsińskim Instytucie Technicznym w Otaniemi^[3] u Armasa Lindgrena. Przerwał studia ze względu na udział w wojnie domowej. Po ukończeniu studiów w 1921 wyruszył w podróż po Europie^[3]. Następnie wrócił do Jyväskylä, gdzie otworzył swoje pierwsze biuro architektoniczne w 1923. Dwa lata później ożenił się z architektką Aino Marsio, koleżanką ze studiów, która wspópracowała z nim aż do swojej śmierci w 1949^[3]. W 1927 przeniósł biuro do Turku (gdzie współpracował z Erikiem Bryggmanem^[3]), a w 1933 do Helsinek. W latach 1927 i 1928 otrzymał zlecenie na trzy budynki, które przyniosły mu światowy rozgłos, były to: gmach redakcji gazety „Turun Sanomat” w Turku, przeciwgruźlicze sanatorium w Paimio i Miejska Biblioteka w Viipuri (dzisiejszy Wyborg)^[3]. W 1934 pierwszy raz wziął udział w wystawie wzornictwa przemysłowego, a rok później wraz z żoną Aino, Maire Gullichsen i Nilsem Gustavem Hahlem założył przedsiębiorstwo Artek, produkujące wyposażenie wnętrz, przede wszystkim meble i lampy. Aalto opatentował pierwsze krzesło zawieszone o ramie ze sklejki. W 1938 Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Nowym Jorku zorganizowało wystawę jego prac, eksponatami były głównie meble i fotografie projektowanych przez niego budynków^[3].

W 1940 został profesorem architektury na Massachusetts Institute of Technology w Cambridge, gdzie wykładał do roku 1949. W 1949 zmarła Aino Aalto. W 1952 Alvar Aalto ożenił się ze znacznie od siebie młodszą Elissą Mäkiniemi (także architektem z zawodu, która została jego nowym współpracownikiem^[3]) i wzniósł swój dom letni i pracownię na wyspie Muuratsalo. W roku 1955 został członkiem Akademii Fińskiej, a w latach 1963–1968 był jej prezesem. Od 1928 do 1956 był członkiem Congrès international d'architecture moderne^[3].

W 1955 roku Alvar Aalto powiedział^[4]: