Berlin Zachodni

Ten artykuł dotyczy Berlina Zachodniego. Zobacz też: inne znaczenia nazwy Berlin.

Berlin Zachodni

West-Berlin

1949–1990
Herb Flaga
Ustrój polityczny	obszar specjalny pod kontrolą aliantów o statusie zbliżonym do wolnego miasta
Stolica	Berlin Zachodni
Data powstania	1949
Data likwidacji	3 października 1990
Powierzchnia	479,3 km²
Populacja (1987) • liczba ludności	1,9 mln
• gęstość	3964 os./km²
Waluta	Marka niemiecka (DEM)
Kod samochodowy	B (tablice rejestracyjne)
Strefa czasowa	UTC +1 – zima UTC +2 – lato
Język urzędowy	niemiecki
Położenie na mapie świata Berlin Zachodni
52°30′00″N 13°16′48″E/52,500000 13,280000
Multimedia w Wikimedia Commons
Hasło w Wikisłowniku

Berlin Zachodni (niem. West-Berlin, Berlin (West), Westberlin) – zachodnia część Berlina w latach 1949–1990, na którą składały się sektory okupowane przez aliantów zachodnich, od północy: sektory francuski, brytyjski i amerykański – łącznie stanowiły one eksklawę na terytorium NRD.

Na Berlin Zachodni składały się przede wszystkim peryferyjne dzielnice południowe i zachodnie, wcielone do miasta dopiero w 1920 r. (54% powierzchni całkowitej miasta^[1]), ponadto park Tiergarten i niewielka południowa część historycznego centrum. Jednym z architektonicznych symboli Berlina Zachodniego jest blok mieszkalny Unité d’habitation (niem. Corbusierhaus) autorstwa Le Corbusiera zbudowany w 1958 r. Budynek charakteryzuje się wyższym standardem niż bloki mieszkalne w Niemczech Wschodnich^[2].