Bing Crosby

Bing Crosby
Harry Lillis Crosby Jr.
	; Bing Crosby (lata 30.)
Imię i nazwisko	Harry Lillis Crosby Jr.
Data i miejsce urodzenia	3 maja 1903 ; Tacoma, Waszyngton
Data i miejsce śmierci	14 października 1977 ; Alcobendas, Madryt
Zawód	piosenkarz, aktor
Współmałżonek	Dixie Lee; (1930–1952; jej śmierć); Kathryn Grant Crosby; (1957–1977; jego śmierć)
Lata aktywności	1925–1977
	Zespół artystyczny
	The Rhythm Boys (od 1927 do 1930)
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Bing Crosby, właśc. Harry Lillis Crosby Jr. (ur. 3 maja 1903 w Tacoma, Waszyngton, zm. 14 października 1977 w Alcobendas w Madrycie^[1]) – jeden z najpopularniejszych amerykańskich piosenkarzy i aktorów, uważany za główne źródło inspiracji dla gwiazd muzyki, takich jak: Frank Sinatra, Dean Martin, Perry Como^[2], Elvis Presley, Dick Haymes, John Lennon^[3], a z postaci bardziej współczesnych Michael Bublé. Jest rekordzistą w wielu kategoriach. Czterdzieści jeden singli piosenkarza notowanych było na pierwszym miejscu list przebojów, co stanowi niepobity rekord. Najbardziej znany z nich, utwór „White Christmas”, jest najlepiej sprzedającym się singlem w historii muzyki rozrywkowej. Piosenki w wykonaniu Crosby’ego były 14-krotnie nominowane do Oscara, a cztery z nich otrzymały to wyróżnienie. W 1948 roku amerykańskie ankiety ogłosiły go „najbardziej podziwianym żyjącym człowiekiem” (ang. „most admired man alive”), w których Crosby wyprzedził Jackiego Robinsona i papieża Piusa XII^[4]. Piosenkarz ponadto jest najczęściej nagrywanym piosenkarzem w historii. Jego kariera zbiegła się z nowinkami technicznymi, takimi jak mikrofon, co pozwoliło mu rozwinąć spokojny, intymny styl śpiewania. Był pierwszym wykonawcą, który nagrywał na taśmę magnetofonową. Finansował także rozwój taśm wideo^[5].

↑ Richard Grudens: The music men: the guys who sang with the bands and beyond. celebrity profiles publilshing, 1998, s. 5. ISBN 978-1-57579-097-8.
↑ John Gilliland: Pop Chronicles the 40's: The Lively Story of Pop Music in the 40's. ISBN 978-1-55935-147-8. OCLC 31611854.
↑ GaryG. Giddins GaryG., MUSIC; Bing Crosby, The Unsung King of Song, „The New York Times”, 28 stycznia 2001, ISSN 0362-4331 [dostęp 2022-06-29] (ang.).
↑ InternetI. Archive InternetI., Bing Crosby, Little, Brown, 2001 [dostęp 2020-04-19] .
↑ Bing Crosby [online], Muzeum Jazzu [dostęp 2023-01-28] (pol.).

[1] Richard Grudens: The music men: the guys who sang with the bands and beyond. celebrity profiles publilshing, 1998, s. 5. ISBN 978-1-57579-097-8.

[pop40t1B-2] John Gilliland: Pop Chronicles the 40's: The Lively Story of Pop Music in the 40's. ISBN 978-1-55935-147-8. OCLC 31611854.

[Giddins-3] GaryG. Giddins GaryG., MUSIC; Bing Crosby, The Unsung King of Song, „The New York Times”, 28 stycznia 2001, ISSN 0362-4331 [dostęp 2022-06-29] (ang.).

[4] InternetI. Archive InternetI., Bing Crosby, Little, Brown, 2001 [dostęp 2020-04-19] .

[5] Bing Crosby [online], Muzeum Jazzu [dostęp 2023-01-28] (pol.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]