Blokada Leningradu

Blokada Leningradu
	II wojna światowa, front wschodni
	; Radziecka artyleria przeciwlotnicza w Leningradzie w 1941 roku
Czas	8 września 1941 – 27 stycznia 1944
Miejsce	Leningrad i okolice
Terytorium	ZSRR
Przyczyna	ofensywa niemiecka w 1941 roku
Wynik	strategiczne i propagandowe zwycięstwo ZSRR
Strony konfliktu
ZSRR	III Rzesza; Finlandia; Błękitna Dywizja; Włochy
Dowódcy
Markian Popow; Gieorgij Żukow; Iwan Fiediuninski; Michaił Chozin; Klimient Woroszyłow; Leonid Goworow; Kiriłł Mierieckow; Władimir Tribuc	Wilhelm von Leeb; Georg von Küchler; Carl Gustaf Mannerheim; Erik Heinrichs
Siły
930 000 żołnierzy (na początku oblężenia)	725 000 żołnierzy (na początku oblężenia)
Straty
Armia Czerwona:; 2 896 007 zabitych, rannych lub zaginionych bez wieści; w tym 876 612 zabitych i zmarłych; Cywile:; 642 000 podczas oblężenia; 400 000 przy ewakuacjach z miasta	579 985 zabitych, rannych i zaginionych
	Położenie na mapie Związku Radzieckiego miejsce bitwy
	59°55′49″N 30°19′09″E/59,930278 30,319167
	Multimedia w Wikimedia Commons

Blokada Leningradu – okres oblężenia Leningradu (obecnie Petersburg) w czasie II wojny światowej przez wojska niemieckie, które trwało 2,5 roku od 8 września 1941 do 27 stycznia 1944 roku i pochłonęło około 1,5 miliona ofiar po stronie wojsk radzieckich oraz cywilnych mieszkańców miasta.

Błąd w przypisach: Istnieje znacznik <ref> dla grupy o nazwie „uwaga”, ale nie odnaleziono odpowiedniego znacznika <references group="uwaga"/>

BŁĄD PRZYPISÓW

↑ Bieszanow 2009 ↓, s. 239.
↑ Glantz 2001 ↓, s. 179.

[CITEREFBieszanow2009239-2] Bieszanow 2009 ↓, s. 239.

[CITEREFGlantz2001179-3] Glantz 2001 ↓, s. 179.

[a]

[1]

[2]