Bonawentura Niemojowski

Bonawentura Niemojowski
Data i miejsce urodzenia	4 września 1787 ; Słupia
Data i miejsce śmierci	15 czerwca 1835 ; Vanves
	Multimedia w Wikimedia Commons

Bonawentura Niemojowski herbu Wieruszowa^[1] (Bonawentura Wierusz-Niemojowski; ur. 4 września 1787 w Słupi, zm. 15 czerwca 1835 w Vanves) – polski prawnik, polityk, poseł województwa kaliskiego na Sejm Królestwa Polskiego i przywódca opozycji sejmowej kaliszan, w czasie powstania listopadowego (1830–1831) ostatni prezes Rządu Narodowego, następnie prezes Komitetu Tymczasowego Emigracji Polskiej w Paryżu (1831)^[2], publicysta; brat Wincentego, dziad Wacława.

Bonawentura Niemojowski był jednym z przywódców opozycji sejmowej w 1820. Razem z bratem Wincentym próbował przenieść na grunt polski doktrynę liberalizmu. W Sejmie był jednym z przywódców kaliszan, liberałów prowadzących politykę legalnej opozycji. Po wystąpieniu liberałów z żądaniem ustanowienia sądów przysięgłych król Aleksander I Romanow na pięć lat zawiesił zwoływanie obrad Sejmu (1820–1825).

↑ Spis szlachty Królestwa Polskiego, z dodaniem krótkiéj informacyi o dowodach szlachectwa. Warszawa: Drukarnia Stanisława Strąbskiego, 1851, s. 166.
↑ Władysław Bortnowski: Kaliszanie: kartki z dziejów Królestwa Polskiego. Warszawa: Wydawnictwo „Książka i Wiedza”, 1976, s. 363.

[1] Spis szlachty Królestwa Polskiego, z dodaniem krótkiéj informacyi o dowodach szlachectwa. Warszawa: Drukarnia Stanisława Strąbskiego, 1851, s. 166.

[2] Władysław Bortnowski: Kaliszanie: kartki z dziejów Królestwa Polskiego. Warszawa: Wydawnictwo „Książka i Wiedza”, 1976, s. 363.

[1]

[2]