Cesarstwo Rzymskie

Zobacz też: Święte Cesarstwo Rzymskie.

Niektóre z zamieszczonych tu informacji wymagają weryfikacji. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Cesarstwo Rzymskie

Imperium Romanum

27 p.n.e. – 395/476[a]
Vexillum, Legion Vexillum
Ustrój polityczny	cesarstwo
Stolica	Rzym (do 286, 395–402) Mediolan (286–330) Konstantynopol (330–395) Rawenna (402–476)[b]
Data powstania	27 p.n.e.
Data likwidacji	395
Władca	Teodozjusz I Wielki
Powierzchnia	ok. 4 600 000 km²
Populacja (150) • liczba ludności	ok. 55 900 000[1]
• gęstość	12,3 os./km²
Język urzędowy	łacina
Religia dominująca	religia starożytnego Rzymu od 392 chrześcijaństwo
Położenie na mapie Cesarstwo Rzymskie w czasie największego zasięgu terytorialnego w 117 r. (w momencie śmierci cesarza Trajana)
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Hasło w Wikisłowniku

Cesarstwo Rzymskie (łac. Imperium Romanum) – starożytne państwo obejmujące obszary basenu Morza Śródziemnego, powstałe z przekształcenia republiki rzymskiej w system monarchiczny. Przyjmuje się, że początkiem cesarstwa był rok 27 p.n.e., kiedy Gajusz Oktawiusz otrzymał od senatu tytuł augusta (wywyższony przez bogów)^[2]. Potwierdzało to pozycję Oktawiana jako najważniejszej osoby w państwie i przyniosło definitywny koniec republice rzymskiej.

Początkowo formą rządów w cesarstwie był pryncypat: formalnie zachowano poprzedni ustrój, a cesarz utrzymywał najwyższą władzę w państwie, sprawując wszystkie najważniejsze urzędy republiki i kontrolując armię. W wyniku reform Dioklecjana i Konstantyna nastała era dominatu ze znacznie mocniejszą pozycją cesarską.

W 395 roku cesarstwo definitywnie rozpadło się na części zachodnią i wschodnią. Cesarstwo zachodniorzymskie, po dwukrotnym zdobyciu Rzymu przez barbarzyńców, upadło w 476 roku w wyniku problemów wewnętrznych i wędrówki ludów^[c].