Ten artykuł dotyczy nadprzyrodzonych czynów Jezusa Chrystusa. Zobacz też: miniserial o tym tytule.
Cuda Jezusa
Cud w Kanie, Giotto, XIV w. Uzdrowienie opętanego w Kafarnaum, fresk w Lambach, XI w. Obfity połów, James Tissot, XIX w. Wskrzeszenie młodzieńca z Nain, kaplica w Nain, Izrael, XIX w. Uzdrowienie trędowatego, Jean-Marie Doze, XIX w. Uzdrowienie syna setnika, Kodeks Egberti, X w. Uzdrowienie teściowej Piotra, John Bridges, XIX w. Egzorcyzmy o zachodzie słońca, „Die Bibel in Bildern”, 1860 Uciszenie burzy na jeziorze, Rembrandt, 1633 Dwaj opętani w kraju Gadareńczyków, kodeks średniowieczny Uzdrowienie paralityka w Kafarnaum, mozaika w Rawennie, VI w. Córka Jaira, Ilja Riepin, 1871 Kobieta cierpiąca na krwotok, katakumby rzymskie, VI w. Uzdrowienie dwóch niewidomych, Julius Schnorr, XIX w. Uzdrowienie opętanego niemowy, Gustave Doré, 1865 Uzdrowienie chromego nad sadzawką, Palma Giovane, 1592 Człowiek z uschłą ręką, mozaika w Palermo, XII w. Wskrzeszenie Łazarza, Vincent van Gogh, XIX w. Uzdrowienie kobiety w szabat, James Tissot, XIX w. Pierwsze rozmnożenie chleba, Theodor Schnell, Mochenwangen, XIX-XX w. Jezus chodzi po jeziorze, kapitel z Nazaretu, XI-XII w. Jezus uzdrawiający, Gustave Doré, 1865 Córka kobiety kananejskiej, kodeks z XV w. Uzdrowienie głuchoniemego w Dekapolis, Bartholomeus Breenbergh, 1635 Drugie rozmnożenie chleba, James Tissot, XIX w. Uzdrowienie niewidomego w Betsaidzie, Gioacchino Assereto, ok. 1640 Przemienienie Pańskie, mozaika w monastyrze na Synaju, VI w. Uzdrowienie opętanego chłopca, kodeks średniowieczny Moneta w pyszczku ryby, kodeks z XV w. Dziesięciu trędowatych, James Tissot, XIX w.
Cuda Jezusa – nadprzyrodzone czyny Jezusa Chrystusa, których według chrześcijan miał dokonać w okresie swojej działalności w Ziemi Świętej, jak to zostało opisane w Ewangeliach. Opisy cudów stanowią jedną trzecią materiału literackiego Ewangelii[1].
Ewangelista Jan napisał, iż tylko część cudów dokonanych przez Chrystusa została opisana w Ewangeliach[2]. Teologia chrześcijańska zamyka je w czterech kategoriach: uzdrowienia fizyczne, egzorcyzmy (uwolnienia opętanych osób od złych duchów), wskrzeszenia umarłych i cuda nad naturą fizyczną.
W Ewangeliach synoptycznych, tzn. u Mateusza, Marka i Łukasza, Jezus odrzuca żądanie Żydów, by cudem poświadczył autorytet z którym naucza[3]. Doktryna chrześcijańska upatruje w Jezusowych cudach wypełnienia się proroctw Starego Testamentu odnośnie do przymiotów Mesjasza Pańskiego[4]. W 35 rozdziale Księgi Izajasza zostało zapowiedziane, że w czasach mesjańskich niewidomi będą odzyskiwali wzrok, głusi słuch, niemi mowę, chorzy zdrowie[5]. U Jana zostało podkreślonych siedem znaków, które stanowią szkielet mesjańskiej działalności: od cudownej przemiany wody w wino na godach w Kanie Galilejskiej, aż po wskrzeszenie przyjaciela Łazarza w Betanii w Judei (rozdziały 1,19−12,50)[6].
Niektórzy badacze chrześcijańscy prezentują argumenty za historycznością cudów[7]. Bibliści chrześcijańscy w większości uznają autentyczność przynajmniej części cudów[8]. Są również badacze, którzy uznają perykopy o cudach za historie figuratywne, ukrywające tajemnicze sensy, nie zaś opisy realnych wydarzeń.
Z punktu widzenia religioznawczego historyczność cudów Jezusa nie jest podstawowym zagadnieniem badań, ponieważ taumaturgowie znani są w innych religiach (np.: Budda i Mahomet – choć sami sobie tej władzy nie przypisywali, Apoloniusz z Tiany). Religioznawcza analiza cudów prowadzona jest przede wszystkim ze względu na ich cele i metody[9].
↑J 21,25: «Jest ponadto wiele innych rzeczy, których Jezus dokonał, a które, gdyby je szczegółowo opisać, to sądzę, że cały świat nie pomieściłby ksiąg, które by trzeba napisać».
↑Patrz Łk 7,18-23, w nawiązaniu do których Chrystus odsyła uczniów Jana Chrzciciela z nakazem, by dali świadectwo, iż «niewidomi wzrok odzyskują, chromi chodzą, trędowaci doznają oczyszczenia i głusi słyszą; umarli zmartwychwstają».
↑Giuseppe Segalla: Giovanni (Vangelo). W: Nuovo Dizionario di Teologia Biblica. Wyd. 8. Cinisello Balsamo: Edizioni San Paolo, 2005, s. 669. ISBN 88-215-1579-6. (wł.).