Ewangelikalizm

Ewangelikalizm (ewangelikalne chrześcijaństwo, ewangeliczne chrześcijaństwo) – nurt pobożnościowy w protestantyzmie, oparty na specyficznej duchowości^[1]. W większości protestantyzm ewangelikalny jest środowiskiem konserwatywnym i sprzeciwia się tendencjom liberalnego chrześcijaństwa, które zaznaczają się w głównym nurcie protestantyzmu. Powstał na gruncie purytanizmu, ortodoksji protestanckiej i pietyzmu. Niektóre jego elementy pobożnościowe w drugiej połowie XX wieku przyjęły się także poza protestantyzmem, czego przykładem są w Kościele katolickim Ruch Światło-Życie i Ruch Odnowy w Duchu Świętym^[2].

Wspólnoty ewangelikalne łączy wspólna wiara w osobistą relację z Jezusem Chrystusem, podkreślenie ostatecznego autorytetu Pisma Świętego w sprawach wiary i życia, również przede wszystkim szczególny typ duchowości, podkreślający konieczność świadomego nawrócenia (i nowego narodzenia) do zbawienia człowieka. Ewangelikalni chrześcijanie uznają zwykle bezbłędność i nieomylność Biblii. Ewangelikalizm jest kojarzony z ewangelizacją – działaniem misyjnym mającym na celu przekonanie słuchacza do żalu za grzechy oraz wiary w przebaczenie grzechów dzięki ofierze Jezusa Chrystusa na krzyżu^[3].