Grzyby kapeluszowe

Grzyby kapeluszowe – potoczna nazwa grzybów, u których owocniki zbudowane są z kapelusza i trzonu. Nie jest to takson, lecz nieformalna grupa biologiczno-morfologiczna^[1].

Grzyby kapeluszowe wyrastają nad powierzchnią ziemi, a ich hymenofor zawsze znajduje się na spodniej stronie kapelusza^[2]. Występują głównie u podstawczaków (Basidiomycota) w rzędach borowikowców (Boletales), peczarkowców (Agaricales), gołąbkowców (Russulales), niszczycowców (Gloeophyllales), żagwiowców (Polyporales)^[3], ale zdarzają się też w innych rzędach podstawczaków i wśród workowców (Ascomycota), np. u Cudonia confusa^[4].

U podstawczaków wśród grzybów kapeluszowych występuje kilka typów hymenoforów:

• blaszkowy – grzyby blaszkowe;
• rurkowy – boletoid fungi (brak polskiej nazwy);
• kolczasty – grzyby hydnoidalne;
• listewki lub fałdki – grzyby kantarelloidalne^[1].

Grzyby kapeluszowe to grzyby wielkoowocnikowe stanowiące ważną grupę grzybów o dużym znaczeniu ekologicznym i gospodarczym. To wśród nich są głównie grzyby mykoryzowe, grzyby jadalne, grzyby lecznicze, a także grzyby trujące^[2].