Hangul

Hangul

Powyżej napis Chosŏn'gŭl; poniżej Hangeul
Charakterystyka
Rodzaj	alfabetyczne
Typ	nielinearne
Kierunek pisma	od lewej do prawej
Języki pisma	koreański, cia-cia
Czas używania	od XV w.
Twórca	Sejong Wielki
Kodowanie
Unicode	U+AC00–U+D7AF U+1100–U+11FF U+3130–U+318F U+A960–U+A97F U+D7B0–U+D7FF
ISO 15924	Hang, 286
Multimedia w Wikimedia Commons
Hasło w Wikisłowniku
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Hangul (również hangŭl, hangeul, hangyl, kor. 한글) – alfabet koreański stworzony w XV wieku przez Sejonga Wielkiego; składa się z 24 znaków: 14 spółgłosek i 10 samogłosek. Jest jednym z niewielu alfabetów^[1], które zostały stworzone sztucznie, a nie wyewoluowały z hieroglifów czy ideogramów, jak to się działo w przypadku większości współczesnych pism. Każda sylaba zapisywana jest jako blok, na polu kwadratu, składający się ze znaków alfabetu (tzw. jamo). Słowa w tym alfabecie zapisywać można poziomo lub pionowo.