Historia wrestlingu

Rozrywka sportowa, którą jest wrestling, wyewoluowała z zapasów organizowanych w europejskich i amerykańskich cyrkach oraz na amerykańskich festynach w XIX wieku. Choć organizowane zapasy opierały się na różnych zasadach w zależności od upodobań zawodników, widowni i promotora, przeważały style grecko-rzymski (klasyczny) i wolnoamerykański lub połączenie obu tych stylów. Zapaśnicy rzucali publiczności wyzwania i oferowali nagrody pieniężne tym, którzy ich pokonają. Czasami osoba wyłoniona z publiczności była podstawiona. Wraz z rosnącą popularnością widowiska powstały pierwsze trupy organizujące wyłącznie zapasy, a także zaczęto organizować turnieje zapaśników. Początkowo walki były w większości autentyczne, ale z czasem promotorzy, chcąc uatrakcyjnić przedstawienie dla publiki, zaczęli dodawać do widowiska coraz więcej elementów teatru (główną inspirację stanowiły wodewile) oraz wymyślać imiona, narodowości i historie dla zawodników, a walki zaczęto w coraz większym stopniu reżyserować. Świadomość elementów fikcji w wrestlingu stała się powszechna po 1900 roku. W 1908 roku amerykańskie media przestały traktować wrestling jako sport, a w czasach wielkiego kryzysu ludzie coraz rzadziej kupowali bilety na widowiska, jednak dzięki nowatorskim rozwiązaniom kolejnych promotorów, w szczególności Tootsa Mondta, wrestling przetrwał ten okres i cały czas się rozwijał. W latach 40. zaczął być emitowany w programach telewizyjnych; powstały też liczne organizacje wrestlingowe. W 1948 powstała National Wrestling Alliance (NWA), liga zrzeszająca największe organizacje wrestlingowe w Stanach Zjednoczonych. Także w latach 40. wrestling zyskał ogólnokrajową popularność w Meksyku za sprawą promotora Salvadora Lutterotha Gonzáleza i jego organizacji Empresa Mexicana de Lucha Libre (EMLL), a także popularnego wrestlera El Santo. W latach 50. Rikidōzan spopularyzował wrestling w Japonii. W latach 80. pozycja NWA ustąpiła ekspansji World Wrestling Federation (WWF) i World Championship Wrestling (WCW). W 1989 promotor WWF, Vince McMahon, oświadczył przed senatem stanowym New Jersey, że wrestling nie jest sportem, aby uniknąć regulacji, którymi obejmowano gale sportowe. 10 lutego ustawa deregulująca wrestling została przegłosowana przez senat. W latach 1995–2001 WWF i WCW rywalizowały ze sobą i transmitowały swoje programy w tym samym czasie. W 2001 WCW upadło, a WWF, przemianowane w 2002 na World Wrestling Entertainment (WWE), jest od 2001 monopolistą w Stanach Zjednoczonych.

Choć w języku angielskim wrestling oznacza także olimpijskie zapasy, w języku polskim przyjęło się nazywać w ten sposób wyłącznie widowiska, w których elementy wyreżyserowane przeważają nad autentycznością^[1][2].