II wojna w Zatoce Perskiej

Ten artykuł należy dopracować: od 2018-11 → zweryfikować treść i dodać przypisy, od 2018-11 → dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł, → usunąć/zweryfikować prawdopodobną twórczość własną. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

II wojna w Zatoce Perskiej

wojna z terroryzmem
Od góry, zgodnie z ruchem wskazówek zegara: żołnierze Delta Force z Task Force 20 obok żołnierzy 3. batalionu 327 Pułku Piechoty w akcji przed kryjówką Udaja i Kusaja Husajnów; iraccy powstańcy w północnym Iraku; dwóch rebeliantów trzymających MANPADS; obalenie pomnika Saddama Husajna na placu Firdos
Czas	20 marca – 1 maja 2003
Miejsce	Zatoka Perska
Terytorium	Irak
Przyczyna	chęć zlikwidowania domniemanej broni masowej zagłady; chęć wsparcia opozycji kurdyjskiej na północy Iraku; naruszanie praw człowieka w Iraku; domniemane sponsorowanie Al-Ka’idy przez Irak
Wynik	okupacja Iraku utworzenie tymczasowych cywilnych władz Iraku przeprowadzenie demokratycznych wyborów i powołanie stałego rządu i parlamentu Iraku rozpoczęcie długoletnich walk partyzancko-terrorystycznych między armią okupacyjną oraz nową armią iracką a siłami radykalnych sunnitów, szyitów lub zwolenników dawnego reżimu porażka prób odnalezienia broni masowej zagłady egzekucja Saddama Husajna, aresztowanie lub zabicie większości jego prominentnych współpracowników porażka prób znalezienia dowodów na współpracę między rządem Husajna i Al-Ka’idą
Strony konfliktu
Irak  Stany Zjednoczone  Wielka Brytania  Australia  Polska
Dowódcy
Saddam Husajn Kusaj Husajn † Udaj Husajn † Abid Al-Hamid Ali Hassan Barzan Ibrahim Izzat Ibrahim Tarik Aziz George W. Bush Tommy Franks Brian Burridge John Howard Aleksander Kwaśniewski
Siły
375 000 248 000 45 000 2000 180[1]
Straty
brak danych o liczbie poległych 7269 cywilów zabitych 3533 poległych
brak współrzędnych
Multimedia w Wikimedia Commons

Zobacz kolekcję cytatów na temat wojny w Wikicytatach

Zobacz w angielskich Wikiźródłach tekst oryginalny rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 1441

II wojna w Zatoce Perskiej – konflikt zbrojny, który rozpoczął się 20 marca 2003 atakiem koalicji sił międzynarodowych (głównie USA i Wielkiej Brytanii) na Irak. Po około trzech tygodniach walk siły międzynarodowe objęły kontrolę nad większością terytorium Iraku, obalając rząd tworzony przez partię Baas, na czele z Saddamem Husajnem, i rozpoczynając okupację tego kraju, trwającą formalnie do 2005.

Siły międzynarodowe liczyły ok. 250 000 żołnierzy amerykańskich, 45 000 brytyjskich, 2000 australijskich, 180 polskich (ORP „Kontradmirał Xawery Czernicki”, grupy GROM i pododdziału usuwania skażeń chemicznych z 4 Pułku Chemicznego w Brodnicy). Oprócz tego siły te były wspierane od północy przez ok. 50 000 partyzantów kurdyjskich. Siły międzynarodowe wkroczyły do Iraku od południa, przekraczając granicę od strony Kuwejtu i Zatoki Perskiej. Przeciwstawiły się im liczniejsze, lecz gorzej uzbrojone i nieprzygotowane siły irackie. Składały się one z:

• regularnej armii irackiej, liczącej według różnych szacunków od 280 000 do 350 000 żołnierzy,
• Gwardii Republikańskiej, składającej się z czterech dywizji pancernych, liczących od 50 000 do 80 000 doborowych żołnierzy,
• oddziałów „fedainów Saddama” – słabo uzbrojonych, ale zdeterminowanych oddziałów paramilitarnych liczących od 20 000 do 40 000 członków.

W sumie siłom inwazyjnym opierało się ok. trzynastu dywizji piechoty, dziesięciu dywizji zmechanizowanych lub pancernych i kilku oddziałów sił specjalnych. Siły powietrzne i marynarka Iraku nie odegrały w konflikcie żadnej istotnej roli.

Konflikt, jakkolwiek do działań przygotowywano się już od kilku miesięcy, rozpoczął się formalnie od odezwy prezydenta USA George’a W. Busha, który domagał się od prezydenta Iraku Saddama Husajna i jego dwóch synów – Udaja i Kusaja, aby opuścili swój kraj w ciągu 48 godzin. Saddam Husajn kilka godzin później odmówił opuszczenia Iraku. Następnego dnia Ari Fleischer, rzecznik prasowy prezydenta USA, ogłosił, że Stany Zjednoczone Ameryki zaatakują Irak niezależnie od tego, czy Saddam Husajn opuści swój kraj, czy też nie, i że ostatecznym celem ataku będzie całkowite oczyszczenie tego kraju z sił wiernych Saddamowi Husajnowi i partii Baas.

Działania wojenne Stanów Zjednoczonych zostały oficjalnie nazwane „Operation Iraqi Liberation”^[2] (później używano nazwy „Operation Iraqi Freedom”), działania Wielkiej Brytanii były prowadzone pod nazwą „Operation Telic”, zaś siły australijskie nazwały swoje działania „Operation Falconer”.