Insygnia runiczne w III Rzeszy

Insygnia runiczne w III Rzeszy – ściśle odwoływały się do okultyzmu oraz nordyckiego pogaństwa. Symbolika runiczna uznawana była przez czołowych nazistów takich jak Heinrich Himmler za „posiadającą magiczną moc”. Dla narodowych socjalistów runy stanowiły swego rodzaju ezoterykę, z której według nich można było wróżyć i przewidywać przyszłość. Runy przede wszystkim używane były w organizacji paramilitarnej Schutzstaffel (SS), dlatego już od początków powstania tej organizacji, członkowie SS uczeni byli semantyki związanej z runami. Oprócz SS runy pojawiały się w organizacjach takich jak Sturmabteilung czy Hitlerjugend - dodatkowo każda inna organizacja związana z partią NSDAP lub z SS posiadała własne znaki runiczne^[1]. Głównym propagatorem symboliki runicznej był Guido von List, jeden z głównych okultystów i astrologów austriackich działających na przełomie XIX i XX wieku^[2], jak również Jörg Lanz von Liebenfels, były cysters i okultysta, będący jednym z pionierów ariozofii oraz Karl Maria Wiligut – główny okultysta Heinricha Himmlera zajmujący się symboliką runiczną w okresie hitleryzmu w Niemczech^[3].