Jidysz

‏ייִדיש‎ Jidisz

Obszar	Stany Zjednoczone, Litwa, Rosja, Francja, Izrael, Polska, Ukraina, Niemcy, Białoruś, Kanada, Brazylia, Argentyna, Australia i wiele innych
Liczba mówiących	ok. 5 milionów
Pismo/alfabet	hebrajskie
Klasyfikacja genetyczna
Języki indoeuropejskie Języki germańskie Języki zachodniogermańskie Języki wysokoniemieckie Język jidysz
Status oficjalny
język urzędowy	Żydowski Obwód Autonomiczny Federacji Rosyjskiej. Na terenach zamieszkanych przez mniejszość żydowską: Szwecja, Mołdawia
Organ regulujący	YIVO
UNESCO	2 wrażliwy↗
Kody języka
ISO 639-1	yi
ISO 639-2	yid
ISO 639-3	yid
IETF	yi
Glottolog	yidd1255
Ethnologue	yid
WALS	ydd
SIL	yds – jidysz (migowy) ydd – jidysz wschodni yih – jidysz zachodni
Występowanie
Mapa dialektów jidysz między XV a XIX wiekiem: jidysz zachodni (zielony) i jidysz wschodni (żółty).
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata Wikipedia w języku jidysz Słownik języka jidysz w Wikisłowniku
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Zobacz hasła jidysz, jidyszowy i jidyszyzm w Wikisłowniku

Jidysz (jid. ‏ייִדיש‎ jidisz, dosł. „żydowski” – od pierwotnego określenia w tym języku ‏ייִדיש־טײַטש‎ jidisz-tajcz „żydowsko-niemiecki”, „judeo-niemiecki”) – język Żydów aszkenazyjskich, powstały ok. X wieku w południowych Niemczech na bazie jednego z dialektów języka staro- i średnio-wysoko-niemieckiego z dodatkiem elementów hebrajskich, słowiańskich i romańskich^[1].

Zwany niekiedy także ‏מאַמע־לשון‎ (mame-loszn „język matczyny”) lub ‏לשון־אַשכּנז‎ (loszn-aszkenaz „język aszkenazyjski”) w odróżnieniu od ‏לשון־קודש‎ (loszn-kojdesz „język święty”), którym to terminem określany jest tradycyjnie język hebrajski.