Kampania nowojorska

Kampania nowojorska

wojna o niepodległość Stanów Zjednoczonych
Mapa kampanii
Czas	lipiec 1776 – marzec 1777
Miejsce	Nowy Jork i New Jersey
Terytorium	Prowincja Massachusetts Bay
Wynik	Brytyjczycy zyskują kontrolę nad Nowym Jorkiem Rebelianci tracą, a następnie odzyskują kontrolę nad New Jersey
Strony konfliktu
Stany Zjednoczone Wielka Brytania Hesja-Kassel Waldeck
Dowódcy
George Washington Charles Lee John Sullivan William Howe Charles Cornwallis Richard Howe
Siły
20 000 żołnierzy i milicji[1] 25 000 żołnierzy[2]
Straty
1500 zabitych i rannych ponad 4000 schwytanych 3000 zabitych i rannych 1400 schwytanych[3]
brak współrzędnych

Kampania nowojorska – seria potyczek w czasie wojny o niepodległość Stanów Zjednoczonych stoczonych pomiędzy lipcem 1776 r. a marcem 1777 r., mających na celu uzyskanie kontroli nad Nowym Jorkiem i New Jersey. Głównym dowódcą strony brytyjskiej był generał William Howe, a Armią Kontynentalną dowodził Jerzy Waszyngton. W trakcie walk Howe wyparł Waszyngtona z Nowego Jorku, lecz na skutek zbytniego rozciągnięcia frontu nie zdołał na stałe opanować New Jersey. Dzięki wygranej Brytyjczycy do końca wojny korzystali z nowojorskiego portu(inne języki) jako bazy wypadowej do ekspedycji przeciw siłom rebeliantów.

Wylądowawszy 3 lipca 1776 na Staten Island, bez napotkania oporu, Howe zebrał armię złożoną z oddziałów wycofanych z Bostonu w marcu – po nieudanej próbie utrzymania miasta – oraz innych oddziałów brytyjskich i żołnierzy heskich. Waszyngton dysponował zarówno wojskami z Nowej Anglii, jak i stanów południowych. Wylądowawszy w sierpniu na Long Island, Howe pobił go w bitwie, lecz Armii Kontynentalnej udało się uciec na Manhattan pod osłoną nocy i mgły. Wojska Waszyngtona przegrały kolejne potyczki (z wyjątkiem bitwy na wzgórzach Harlemu) i zostały wyparte ku White Plains. Howe powrócił na Manhattan, aby pobić siły pozostawione przez Waszyngtona na północy wyspy.

Waszyngton z większą częścią armii przekroczył rzekę Hudson, kierując się na New Jersey i kontynuował wycofywanie się przez Delaware do Pensylwanii, tracąc po drodze wielu ludzi z powodu dezercji, niskiego morale i kończących się okresów zaciągu. Howe odesłał oddziały na kwatery zimowe w grudniu, ustanawiając ciąg placówek wojskowych od Nowego Jorku do Burlington. Waszyngton, przekroczywszy Delaware, pobił Brytyjczyków pod Trenton, co ogromnie podniosło morale „patriotów” i zmusiło Howe’a do wycofania się z placówek z powrotem do New Brunswick oraz na wybrzeże w pobliżu Nowego Jorku. Waszyngton założył obóz zimowy w Morristown. Podczas kolejnych miesięcy zimy dochodziło do małych potyczek w ramach tzw. „wojny furażowej”.

Brytyjczykom udało się utrzymać Nowy Jork oraz tereny przyległe do końca wojny w 1783 roku. W 1777 roku Howe rozpoczął kampanię, której celem było zdobycie Filadelfii, pozostawiając zarząd Nowego Jorku Henry’emu Clintonowi, podczas gdy generał John Burgoyne podjął próbę zdobycia kontroli nad doliną Hudsonu, która zakończyła się klęską pod Saratogą. W północnym New Jersey do końca wojny dochodziło do potyczek między oboma stronami.