Kimon Georgiew

Kimon Stojanow

Кимон Стоянов

Pełne imię i nazwisko	Kimon Georgiew Stojanow
Data i miejsce urodzenia	11 sierpnia 1882 Pazardżik
Data śmierci	28 września 1969
Premier Bułgarii
Okres	od 19 maja 1934 do 22 stycznia 1935
Przynależność polityczna	Koło Polityczne „Zweno”, Front Ojczyźniany
Poprzednik	Nikoła Muszanow
Następca	Penczo Złatew
Okres	od 9 września 1944 do 22 listopada 1946
Przynależność polityczna	Bułgarska Partia Komunistyczna
Poprzednik	Konstantin Murawiew
Następca	Georgi Dimitrow
Minister kolei, poczt i telegrafów
Okres	od 4 stycznia 1926 do 3 marca 1928
Poprzednik	Maszko Madżarow
Następca	Maszko Madżarow
Minister spraw zagranicznych i wyznań religijnych
Okres	od 19 maja 1934 do 23 maja 1934
Poprzednik	Nikoła Muszanow
Następca	Konstantin Batołow
Okres	od 22 listopada 1946 do 11 grudnia 1947
Przynależność polityczna	Bułgarska Partia Komunistyczna
Poprzednik	Giorgij Kuliszew
Następca	Wasił Kołarow
Minister sprawiedliwości
Okres	od 23 maja 1934 do 22 stycznia 1935
Poprzednik	Peter Midilew
Następca	Michaił Kalenderow
Minister wojny
Okres	od 25 września 1946 do 22 listopada 1946
Przynależność polityczna	Bułgarska Partia Komunistyczna
Poprzednik	Damjan Wełczew
Następca	Georgi Damjanow
Wiceprzewodniczący Rady Ministrów Bułgarii
Okres	od 22 listopada 1946 do 20 stycznia 1950
Przynależność polityczna	Bułgarska Partia Komunistyczna
Minister elektryfikacji[1]
Okres	od 11 grudnia 1947 do 16 marca 1959
Przynależność polityczna	Bułgarska Partia Komunistyczna
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Kimon Georgiew Stojanow (bułg. Кимон Георгиев Стоянов; ur. 11 sierpnia 1882 w Pazardżiku, zm. 28 września 1969 w Sofii) – bułgarski wojskowy i polityk, deputowany do Zwyczajnego Zgromadzenia Narodowego 21. (1923–1927), 22. (1927–1931) i 26. (1945–1946) kadencji, do Wielkiego Zgromadzenia Narodowego 6. kadencji (1946–1949) oraz do Zgromadzenia Narodowego 1. (1950–1953), 2. (1954–1957), 3. (1958–1961) i 4. kadencji (1962–1965). Premier Bułgarii w latach 1934–1935 oraz 1944-1946. Od 1946 do 1962 wicepremier i minister w kilku kolejnych rządach. Od 1962 do śmierci członek Prezydium Zgromadzenia Narodowego. Uczestnik trzech zamachów stanu.