Klasyczny oscylator harmoniczny

Ten artykuł od 2018-03 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Klasyczny oscylator harmoniczny – realizacja modelu oscylatora harmonicznego w ramach mechaniki klasycznej.

Klasyczny oscylator harmoniczny określa się jako układ w potencjale kwadratowym

${\displaystyle U={\frac {m\omega _{0}^{2}}{2}}\cdot x^{2},}$

bądź równoważnie jako układ, w którym działa siła ${\displaystyle {\vec {F}}}$ przeciwnie skierowana do wychylenia układu od położenia równowagi i proporcjonalna do wychylenia

${\displaystyle {\vec {F}}=-k{\vec {x}},}$

gdzie k - współczynnik proporcjonalności.