Kobalt

Kobalt

żelazo ← kobalt → nikiel
– ↑ Co ↓ Rh 27 Co
Wygląd
niebieskawoszary
Widmo emisyjne kobaltu
Ogólne informacje
Nazwa, symbol, l.a.	kobalt, Co, 27 (łac. cobaltum)
Grupa, okres, blok	9, 4, d
Stopień utlenienia	II, III
Właściwości metaliczne	metal przejściowy
Właściwości tlenków	amfoteryczne
Masa atomowa	58,933 ± 0,001[4][a]
Stan skupienia	stały
Gęstość	8,9 g/cm³ (20 °C)[1]
Temperatura topnienia	1495 °C[1]
Temperatura wrzenia	2927 °C[1]
Numer CAS	7440-48-4
PubChem	104730
Właściwości atomowe Promień • atomowy • walencyjny 135 (obl. 152) pm 126 pm Konfiguracja elektronowa [Ar]3d74s2 Zapełnienie powłok 2, 8, 15, 2 (wizualizacja powłok) Elektroujemność • w skali Paulinga • w skali Allreda 1,88 1,70 Potencjały jonizacyjne I 760,4 kJ/mol II 1648 kJ/mol III 3232 kJ/mol
Właściwości fizyczne Ciepło parowania 376,5 kJ/mol Ciepło topnienia 16,19 kJ/mol Ciśnienie pary nasyconej 175 Pa (1768 K) Konduktywność 17,2×106 S/m Ciepło właściwe 420 J/(kg·K) Przewodność cieplna 100 W/(m·K) Układ krystalograficzny heksagonalny Twardość • w skali Mohsa 5 Prędkość dźwięku 4720 m/s (293,15 K) Objętość molowa 6,67×10−6 m³/mol
Najbardziej stabilne izotopy izotop wyst. o.p.r. s.r. e.r. MeV p.r. 56Co {syn.} 77,27 dnia w.e. 4,566 56Fe 57Co {syn.} 271,79 dnia w.e. 0,836 57Fe 58Co {syn.} 70,86 dnia w.e. 2,307 58Fe 59Co 100% stabilny izotop z 32 neutronami 60Co {syn.} 5,2714 roku β−, γ, γ 2,824 60Ni
Niebezpieczeństwa Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich [dostęp 2011-10-05] Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów Na podstawie Rozporządzenia CLP, zał. VI[2] Niebezpieczeństwo Zwroty H H317, H334, H413 Zwroty P P261, P280, P342+P311[3] NFPA 704 Na podstawie podanego źródła[3] 0 2 3   Numer RTECS GF8750000
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą warunków normalnych (0 °C, 1013,25 hPa)
Multimedia w Wikimedia Commons
Hasło w Wikisłowniku

Kobalt (Co, łac. cobaltum) – pierwiastek chemiczny z grupy metali przejściowych układu okresowego.

Ma 26 izotopów z przedziału mas 50–75. Trwały jest tylko izotop 59, który stanowi 100% naturalnego kobaltu. Został odkryty w roku 1735 przez Georga Brandta.

Czysty kobalt jest lśniącym, srebrzystym metalem o własnościach ferromagnetycznych. Jest stosowany jako dodatek do stopów magnetycznych.