Mamutowiec olbrzymi

Nie mylić z: mamutem.

Mamutowiec olbrzymi

Systematyka[1][2]
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	nagonasienne
Klasa	iglaste
Rząd	cyprysowce
Rodzina	cyprysowate
Rodzaj	mamutowiec
Gatunek	mamutowiec olbrzymi
Nazwa systematyczna
Sequoiadendron giganteum (Lindl.) J.Buchh. Amer. J. Bot. 26: 536 1939[3]
Synonimy Gigantabies wellingtoniana (Seem.) J. Nelson Sequoia gigantea (Lindl.) Decne. Sequoia washingtoniana Sudw. Sequoia wellingtonia Seem. Steinhauera gigantea (Lindl.) Kuntze ex Voss Taxodium giganteum (Lindl.) Kellogg & Behr Taxodium washingtonianum Winslow Taxodium washingtonium Winsl. Washingtonia americana Gordon Washingtonia californica Winslow Washingtonia gigantea (Lindl.) Carrière Wellingtonia californica Sarg. Wellingtonia gigantea Lindl. Wellingtonia pendula Briolay-Goiffon ex Carrière[3]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4]
zagrożony
Zasięg
Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wikimedia Commons

Mamutowiec olbrzymi, sekwojadendron, sekwoja olbrzymia, mamutowe drzewo, welingtonia^[a] (Sequoiadendron giganteum) – gatunek drzew iglastych, wyróżniających się potężnymi rozmiarami. Osiągają wiek 2000-3500 lat. Współczesne drzewa dorastają do 95 m wysokości i 10 m średnicy (z Parku Narodowego Sekwoi w Kalifornii znane są pnie drzew ściętych w XIX wieku, o średnicy 12 m i wysokości szacowanej na 135 m). Do gatunku tego należą jedne z najwyższych drzew świata, obok eukaliptusa królewskiego i sekwoi wieczniezielonej. Do Europy pierwsze mamutowce sprowadzono ok. połowy XIX wieku. Są często uprawiane jako drzewa ozdobne w parkach, wymagają klimatu łagodnego, morskiego, są wrażliwe na mróz. W Polsce przemarzają, dlatego większość okazów rośnie w zachodniej części kraju.