Neolit

Najstarsza w Europie i druga na świecie Ġgantija z ok. 3600 r. p.n.e. – jedna z megalitycznych świątyń na Malcie wybudowana przez cywilizację maltańską w okresie neolitu[1][2]
Rekonstrukcja neolitycznego ołtarza na terenie dzisiejszej Ukrainy
Skara Brae na Orkadach jest najlepiej zachowaną wsią neolityczną w Europie.
Avebury, Anglia. Wysokie na 30 m Wzgórze Silbury jest najwyższym kopcem usypanym w okresie neolitu.

Neolit (gr. néos „nowy” i líthos „kamień”), młodsza epoka kamienia, epoka kamienia gładzonego[3] – ostatni okres epoki kamienia (poprzedzający epokę brązu). Jego charakterystyczne cechy to uprawa roślin i hodowla zwierząt oraz stałe osady. Proces ten nazwano „rewolucją neolityczną”. W neolicie rozwijały się też nowe techniki obróbki kamienia, takie jak gładzenie powierzchni i wiercenie otworów.

Termin neolit (ang. Neolithic) został wprowadzony w 1865 przez Johna Lubbocka na oznaczenie nowej pradziejowej techniki wytwarzania narzędzi kamiennych: gładzenia[3], które wyparło starszą technikę ich wytwarzania: łupanie, stosowaną w paleolicie. Postęp ten był możliwy dzięki odkryciu sposobów kontrolowania i rozwoju hodowli zwierząt i uprawy roślin, które jednocześnie umożliwiły osiadły tryb życia człowieka rozumnego i w konsekwencji powstawanie miast[3].

  1. Ġgantija Temples, National Inventory of the Cultural Property of the Maltese Islands
  2. The Prehistoric Archaeology of the Temples of Malta, bradshawfoundation.com
  3. a b c Michel Brézillon: Encyklopedia kultur pradziejowych. Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, 1981, s. 137–138. ISBN 83-221-0143-0.

© MMXXIII Rich X Search. We shall prevail. All rights reserved. Rich X Search