Operacja Al-Anfal

Operacja Al-Anfal

konflikt kurdyjsko-iracki, wojna iracko-irańska
Dziecięce buciki znalezione w masowym grobie
Czas	23 lutego – 6 września 1988
Miejsce	iracki Kurdystan
Terytorium	Irak
Przyczyna	spór pomiędzy Kurdami i baasistowskimi władzami Iraku
Wynik	stłumienie powstania, zniszczenie 4500 kurdyjskich wsi
Strony konfliktu
Irak Demokratyczna Partia Kurdystanu Patriotyczna Unia Kurdystanu
Dowódcy
Saddam Husajn Ali Hasan al-Madżid Izzat Ibrahim ad-Duri Sultan Hashim Ahmad al-Tai Hussein Rashid al-Tikriti Farhan Jubouri Saber Abdel Aziz al-Douri Taher Tawfiq al-Ani Ayad Abbas Al-Nassri Wafiq Al-Samarrai Masud Barzani Dżalal Talabani
Siły
200 000 żołnierzy 3500 bojowników
Straty
n/n 50 000–200 000 zamordowanych cywilów
Położenie na mapie świata miejsce bitwy
33°00′00,0000″N 43°00′00,0000″E/33,000000 43,000000

Operacja Al-Anfal (ar. Łupy wojenne) – kampania irackiego rządu kierowanego przez Saddama Husajna przeciwko irackim Kurdom, trwająca od końca lutego do początku września 1988 roku. W jej toku zniszczonych zostało, według źródeł kurdyjskich, ponad 3 tys. miejscowości zamieszkiwanych przez Kurdów. Ich mieszkańcy zostali zamordowani lub skierowani do obozów dla przesiedleńców. Podczas kampanii wojsko irackie wielokrotnie posłużyło się bronią chemiczną. Ofiarą operacji padło od 50 tys. do 200 tys. Kurdów; ich przedstawiciele podawali liczbę 182 tys.

Operacja Al-Anfal spełniała znamiona ludobójstwa^[1][2]. Za ludobójstwo oficjalnie uznawana jest w Norwegii (od 2012 roku)^[3], Szwecji (również od 2012)^[4] i Wielkiej Brytanii^[5].