Paleolit

Paleolit (gr. παλαιός, palaiós 'stary', λίθος, líthos 'kamień'), starsza epoka kamienia, epoka kamienia łupanego^[1] – pierwszy okres epoki kamienia, jedna z epok prehistorii, najstarszy i najdłuższy etap w dziejach rozwoju społeczności ludzkiej. Rozpoczyna się z chwilą pojawienia się form przedludzkich zdolnych do wytwarzania prymitywnych narzędzi (otoczaki, pięściaki i rozłupce). W historii geologicznej odpowiada epoce plejstocenu (2,58 mln – 11,7 tys. lat temu) i początkowi holocenu.

Termin „paleolit” wprowadził w 1865 angielski etnolog John Lubbock^[2].

Paleolit dzieli się na:

• paleolit dolny – (od ok. 2,5-2,0 mln – do ok. 120 tys. lat temu)
• paleolit środkowy – (od ok. 350-300 tys. – do ok. 40 tys. lat temu)
• paleolit górny – (od ok. 40 tys. lat temu – do ok. 14 tys. lat p.n.e.)
• paleolit późny – (od ok. 14 tys. – do 8 tys. lat p.n.e.)