Polityka fiskalna

Polityka fiskalna (łac. fiscus – koszyk lub skrzyneczka z wikliny do przechowywania pieniędzy) – ogół działań państwa polegających na wykorzystaniu instrumentów fiskalnych, takich jak podatki i inne daniny publiczne, wydatki, deficyt publiczny, dług publiczny, udzielane gwarancje i poręczenia kredytowe dla podmiotów gospodarczych, wpływających na budżet państwa w celu osiągnięcia określonych celów fiskalnych i pozafiskalnych^[1].

Obok polityki pieniężnej jest jedną z głównych polityk makroekonomicznych^[2]. Jest wykorzystywana do wpływania na zagregowany popyt, najczęściej z jednoczesnymi celami utrzymania na jak najniższym poziomie bezrobocia i niezwiększania nadmiernie poziomu inflacji^[3].

Kształt polityki fiskalnej wyznaczany jest przez władze fiskalne, do których zalicza się: parlament, rząd, ministra finansów, aparat skarbowy.

↑ Gajda M., (2005), Korzyści i koszty reform fiskalnych [w:] Dylematy wyboru modelu rozwoju gospodarczego Polski, (red.) Lis S., Wydawnictwo Akademii Ekonomicznej w Krakowie, Kraków, str. 63. ISBN 83-7252-269-3.
↑ Matthew Bishop: Essential economics: an A−Z guide. New York: Bloomberg Press, 2009, s. 196. ISBN 978-1-57660-351-2.
↑ Matthew Bishop: Essential economics: an A−Z guide. New York: Bloomberg Press, 2009, s. 122. ISBN 978-1-57660-351-2.

[1] Gajda M., (2005), Korzyści i koszty reform fiskalnych [w:] Dylematy wyboru modelu rozwoju gospodarczego Polski, (red.) Lis S., Wydawnictwo Akademii Ekonomicznej w Krakowie, Kraków, str. 63. ISBN 83-7252-269-3.

[2] Matthew Bishop: Essential economics: an A−Z guide. New York: Bloomberg Press, 2009, s. 196. ISBN 978-1-57660-351-2.

[3] Matthew Bishop: Essential economics: an A−Z guide. New York: Bloomberg Press, 2009, s. 122. ISBN 978-1-57660-351-2.

[1]

[2]

[3]