Samuraj

Samuraj (jap. 侍 samurai; „wojownik”^[a]) – pierwotnie świta służąca najwyższym dostojnikom japońskim, także gwardia cesarska (gosho-zamurai); dziedziczna szlachta wojskowa^[1]^[2]^[3]^[4]; kasta wojowników, która utrzymywała się od XII wieku do Restauracji Meiji w 1868 roku^[5]. Udział samurajów w populacji kraju wynosił co najwyżej 10%^[6].

Klasa samurajów wykształciła się z oddziałów milicji, utworzonych na mocy edyktu w 792 roku^[7]. Do władzy doszli na przełomie XII i XIII wieku za sprawą wprowadzenia siogunatu. Okres Edo przyniósł regres umiejętności samurajów i schyłek czasów ich świetności. Za ostatniego samuraja uznaje się Saigō Takamoriego, który w 1877 roku (okres Meiji) popełnił samobójstwo^[8].

Symbolem pozycji samurajów był samurajski miecz katana i krótki miecz wakizashi, razem stanowiące komplet zwany daishō. Ich noszenie było prawem i obowiązkiem japońskich wojowników. Daishō nie były tylko bronią. Mówiono o nich, że stanowią duszę samuraja, toteż samurajowie byli silnie związani ze swoimi mieczami i otaczali je głęboką czcią.

Błąd w przypisach: Istnieje znacznik <ref> dla grupy o nazwie „uwaga”, ale nie odnaleziono odpowiedniego znacznika <references group="uwaga"/>

BŁĄD PRZYPISÓW

↑ K.K. Ito: An Age of Melodrama: Family, Gender, and Social Hierarchy in the Turn-of-the-Century Japanese Novel. Stanford University Press, 2008. ISBN 978-0804779623.
↑ J.A. Fogel: The Literature of Travel in the Japanese Rediscovery of China, 1862–1945. Stanford University Press, 1996. ISBN 978-0804764780.
↑ W.T. De Bary: Nobility and Civility: Asian Ideals of Leadership and the Common Good. Harvard University Press, 2004. ISBN 978-0674015579.
↑ G.P. Leupp: Interracial Intimacy in Japan: Western Men and Japanese Women, 1543-1900. Continuum, 2003. ISBN 978-0826460745.
↑ samurai, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2022-06-02] (ang.).
↑ samurai, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2017-11-26] (ang.).
↑ H. Socha: Samurajskie rezydencje. Warszawa: 2007, s. 7–11. ISBN 978-83-11-10861-5.
↑ S. Turnbull: Samuraje. Dzieje japońskich wojowników. Warszawa: 2007, s. 68–103. ISBN 978-83-213-4473-7.

[2] K.K. Ito: An Age of Melodrama: Family, Gender, and Social Hierarchy in the Turn-of-the-Century Japanese Novel. Stanford University Press, 2008. ISBN 978-0804779623.

[3] J.A. Fogel: The Literature of Travel in the Japanese Rediscovery of China, 1862–1945. Stanford University Press, 1996. ISBN 978-0804764780.

[4] W.T. De Bary: Nobility and Civility: Asian Ideals of Leadership and the Common Good. Harvard University Press, 2004. ISBN 978-0674015579.

[5] G.P. Leupp: Interracial Intimacy in Japan: Western Men and Japanese Women, 1543-1900. Continuum, 2003. ISBN 978-0826460745.

[6] samurai, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2022-06-02] (ang.).

[7] samurai, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2017-11-26] (ang.).

[8] H. Socha: Samurajskie rezydencje. Warszawa: 2007, s. 7–11. ISBN 978-83-11-10861-5.

[9] S. Turnbull: Samuraje. Dzieje japońskich wojowników. Warszawa: 2007, s. 68–103. ISBN 978-83-213-4473-7.

[a]

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]