Seleukos I Nikator

Seleukos I Nikator

władca państwa Seleucydów
Okres	od 312 lub 311 p.n.e. do 281 p.n.e.
Następca	Antioch I Soter
Dane biograficzne
Dynastia	Seleucydzi
Data urodzenia	ok. 358 p.n.e.
Data śmierci	281 p.n.e.
Ojciec	Antioch
Matka	Laodike
Żona	Apame
Dzieci	Antioch I Soter, Apame, Achajos Starszy
Żona	Stratonika
Dzieci	Fila
Multimedia w Wikimedia Commons

Seleukos I Nikator (gr. Nikator – zwycięzca; ur. ok. 358, zm. w 281 p.n.e.) – jeden z tzw. diadochów (gr. diadochos – dziedzic) Aleksandra Wielkiego, panował w latach 312 lub 311 p.n.e. – 281 p.n.e.

Był synem Antiocha (Antiochosa), jednego z wodzów Filipa II, i Laodike^[1]. Służył jako oficer w armii Aleksandra Wielkiego, ciesząc się jego uznaniem^[2]. Po śmierci Aleksandra został królem znacznej wschodniej części jego imperium – obejmującej m.in. Syrię, Mezopotamię, Persję i Baktrię – i założycielem dynastii Seleucydów, panującej na Bliskim Wschodzie do roku 63 p.n.e.