Siogun

Yoritomo Minamoto (1147-1199), pierwszy z siogunów siogunatu Kamakura
Takauji Ashikaga (1305-1358), pierwszy siogun siogunatu Ashikaga
Ieyasu Tokugawa (1543-1616), pierwszy siogun siogunatu Tokugawa
Yoshinobu Tokugawa, ostatni siogun siogunatu Tokugawa (1867)

Siogun (jap. 将軍 shōgun), szogun[1] – wódz naczelny, generał, zwierzchnik sił zbrojnych, generalissimus w Japonii w latach 793–1868. Słowo shōgun jest skróconą wersją pierwotnego tytułu oficjalnego sei’i-taishōgun (jap. 征夷大将軍 sei’i-taishōgun; dosł. „głównodowodzący wojsk ekspedycyjnych przeciwko barbarzyńcom” lub „generalissimus do podboju (ujarzmienia) barbarzyńców”[2]). Początkowo był to stopień wojskowy dowodzących cesarską armią japońską, później dziedziczny tytuł wojskowych władców Japonii, sprawujących faktyczną władzę w kraju rządzonym tylko nominalnie przez cesarza.

Okres panowania siogunów nazywany jest po japońsku bakufu (jap. 幕府; dosł.: rządy spod namiotu[3]). W języku polskim używa się w tym znaczeniu także słowa „siogunat” (lub „szogunat”), pochodzącego nie z języka japońskiego, ale od angielskiego słowa: „shogunate”.

  1. Słownik języka polskiego PWN
  2. Kenkyusha's New Japanese-English Dictionary. Tokyo: Kenkyusha Ltd., 1991, s. 1459, 1592. ISBN 4-7674-2015-6.
  3. Jolanta Tubielewicz: Historia Japonii. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich - Wydawnictwo, 1984, s. 159. ISBN 83-04-01486-6.

© MMXXIII Rich X Search. We shall prevail. All rights reserved. Rich X Search