Tlenek berylu

Tlenek berylu
	Be2+ O2−
Nazewnictwo
	Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
konst.	tlenek berylu, tlenek(2−) berylu(2+), tlenek berylu(2+), tlenek berylu(II)
	Inne nazwy i oznaczenia
	monotlenek berylu
	Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	BeO
Masa molowa	25,01 g/mol
Wygląd	białe kryształy
	Identyfikacja
Numer CAS	1304-56-9
PubChem	14775
InChI
	InChI=1S/Be.O
	InChIKey
	LTPBRCUWZOMYOC-UHFFFAOYSA-N
Właściwości
	Gęstość
	3,01 g/cm³; ciało stałe
	Rozpuszczalność w wodzie
	nierozpuszczalny
	w innych rozpuszczalnikach
	słabo rozpuszczalny w kwasach i zasadach
Temperatura topnienia	2578 °C
Budowa
Układ krystalograficzny	heksagonalny
Niebezpieczeństwa
	Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich [dostęp 2015-08-28]
	Globalnie zharmonizowany system; klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
	Na podstawie Rozporządzenia CLP, zał. VI
Zwroty H	H301, H315, H317, H319, H330, H335, H350i, H372
Zwroty P	P201, P260, P280, P284, P301+P310, P305+P351+P338
	Europejskie oznakowanie substancji
	oznakowanie ma znaczenie wyłącznie historyczne
	Na podstawie Rozporządzenia CLP, zał. VI
	Silnie; toksyczny; (T+)
Zwroty R	R49, R25, R26, R36/37/38, R43, R48/23
Zwroty S	S53, S45
	NFPA 704
Na podstawie; podanego źródła	0 4 0
Numer RTECS	DS4025000
Dawka śmiertelna	LD50 2062 mg/kg (mysz, doustnie)
	Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą; stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
	Multimedia w Wikimedia Commons

Tlenek berylu, BeO – nieorganiczny związek chemiczny berylu z grupy tlenków. Został odkryty w 1797 roku przez Louisa Nicolasa Vauquelina podczas badań nad odmianami minerału berylu^[5]. Występuje w nim w ilości około 11%^[6]. Krystalizuje w układzie heksagonalnym (wurcytu)^[7].

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Haynes 2014 ↓, s. 4-51.
↑ ^a ^b Tlenek berylu, [w:] Classification and Labelling Inventory, Europejska Agencja Chemikaliów [dostęp 2015-08-28] (ang.).
↑ Błąd w przypisach: Błąd w składni elementu <ref>. Brak tekstu w przypisie o nazwie Anachemia
BŁĄD PRZYPISÓW
↑ Błąd w przypisach: Błąd w składni elementu <ref>. Brak tekstu w przypisie o nazwie SA-US
BŁĄD PRZYPISÓW
↑ Petzow i in. 2003 ↓, s. 1.
↑ Petzow i in. 2003 ↓, s. 7.
↑ Bielański 2010 ↓, s. 827.