Walther Nehring

Walther Nehring

Walther Kurt Josef Nehring^[1]

Walther Nehring (pierwszy z prawej)
generał wojsk pancernych
Data i miejsce urodzenia	1892 Człuchów[2]
Data i miejsce śmierci	1983 Düsseldorf
Przebieg służby
Lata służby	1911–1945
Siły zbrojne	Armia Cesarstwa Niemieckiego Reichswehra Wehrmacht
Stanowiska	dowódca: 18 Dywizji Pancernej Afrika Korps XXIV Korpusu Pancernego 1 Armii Pancernej
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa agresja na Polskę agresja na Francję atak na Związek Radziecki
Odznaczenia

Walther Nehring, właśc. Walther Kurt Josef Nehring (ur. 15 sierpnia 1892 w Człuchowie, zm. 20 kwietnia 1983 w Düsseldorfie) – niemiecki generał, uczestnik I i II wojny światowej w tym: agresji na Polskę i Francję oraz ataku na Związek Radziecki.

W armii niemieckiej służył od 1911 roku. W czasie I wojny światowej był już oficerem i uczestniczył w działaniach bojowych na froncie wschodnim, a od 1916 na froncie zachodnim^[3]. Następnie służył w Reichswehrze i Wehrmachcie^[4]. Podczas II wojny światowej brał udział w agresji na Polskę i Francję. 26 października 1940 roku powierzono mu dowództwo 18 Dywizją Pancerną^[5], z którą uczestniczył w ataku na Związek Radziecki. Następnie brał udział w walkach w Afryce, dowodząc korpusem ekspedycyjnym zwanym Afrika Korps (9.03 – 18.03.1942). Po powrocie do Niemiec powierzono mu dowództwo XXIV Korpusu Pancernego^[2]. W czasie walk z Armią Czerwoną dowodzony przez niego XXIV KPanc. został rozbity w czasie operacji wislańsko-odrzańskiej, która ruszyła 12 stycznia 1945 roku. Jego resztki połączone z niedobitkami XXXX Korpusu Pancernego nazwano Grupą Nehringa^[6]. 22 marca 1945 roku powierzono Nehringowi dowodzenie 1 Armią Pancerną^[4][7].