Bey, Türkçede erkeklerin kullandığı sanlardan birisidir. Diğerleri ise efendi, ağa, efe, çelebi, ağabey, amca, dayıdır. Eski Türkçedeki biçimi beg idi.[1][2]
17. yüzyılda Ayıntab şehri mahkeme kayıtlarında sanlar[3][4]
unvanlar |
1656–1660 |
1689–1693 |
Değişiklik
|
Seyyid |
342 |
878 |
157%
|
Molla |
382 |
624 |
63%
|
El-Hac |
2,409 |
2,509 |
4%
|
Bey |
573 |
377 |
34% –
|
Çelebi |
1,485 |
990 |
33% –
|
Efendi |
909 |
609 |
33% –
|
- ^ İlhan Ayverdi (Kasım 2011). Misalli Büyük Türkçe Sözlük. Tek cilt (2 bas.). Kubbealtı Neşriyat. s. 140. ISBN 9756444762.
- ^ "bey". Nişanyan Sözlük. 22 Temmuz 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Temmuz 2015.
- ^ Hülya Canbakal, Brill Publishing, Society and Politics in an Ottoman Town, Ayntab in the 17th Century (2007)
- ^ Demetrius Cantemir, The History of the Growth and Decay of the Othman Empire, (London: J.J. and P. Knapton, 1734–35), I: 44; Ettore Rossi, “‘Çelebi’ Kelimesi Hakkında EbùÍ u'ùd"a Atfedilen Bir Fetva,” Türk Dili Ara{tırmaları Yıllı<ı Belleten, (1954): 12–13.