Sigmund Freud

Sigmund Freud
Sigmund Freud, y. 1921[1]
Doğum	Sigismund Schlomo Freud 6 Mayıs 1856(1856-05-06) Freiberg in Mähren, Moravya, Avusturya İmparatorluğu (günümüzde Příbor, Çekya)
Ölüm	23 Eylül 1939 (83 yaşında) Hampstead, Londra, Birleşik Krallık
Mezun olduğu okul(lar)	Viyana Üniversitesi (MD)
Tanınma nedeni	Psikanaliz
Evlilik	Martha Bernays (e. 1886)
Çocuk(lar)	6, Ernst ve Anna dahil
Ebeveyn(ler)	Amalia Freud (anne) Jacob Freud (baba)
Ödüller	Goethe Ödülü (1930) Royal Society Yabancı Üyesi[2]
Kariyeri
Dalı	Nöroloji, psikoterapi, psikanaliz
Çalıştığı kurum	Viyana Üniversitesi
Akademik danışmanları	Franz Brentano Ernst Brücke Carl Claus
Etkilendikleri	Brentano Breuer Charcot Darwin Dostoyevski Empedokles Fechner Fliess Goethe von Hartmann Herbart Kierkegaard Nietzsche Platon Schopenhauer Shakespeare Sofokles
Etkiledikleri	Psikanalistler listesi Psikanalitik kuramcıların listesi
İmza

Sigmund Freud (Almanca telaffuz: [ˈziːkmʊnt ˈfʁɔʏt]; 6 Mayıs 1856 – 23 Eylül 1939) veya doğum adı ile Sigismund Schlomo Freud, psikolojinin en önemli alt dallarından biri olan psikanaliz biliminin kurucusu olan Avusturya doğumlu Yahudi nörolog. Psikanaliz, hasta ile psikanalist arasında gerçekleşen diyalog yoluyla psikopatolojik vakaları tedavi etmekte kullanılan klinik yöntemidir.^[3] Hastaların zihinsel süreçlerinin bilinç dışı unsurlarla olan bağlantılarını ortaya çıkarmaya çalışır. Freud'a göre, bilinç dışına itimler yaşantıların kendileri değil, anıları üzerinde gerçekleşirler. Ancak söz konusu istekler gerçeğe dönüştürüldüğünde, daha doğrusu doyurulduğunda karşılaşılacak üzüntü ve pişmanlık duygusundan kaçınılmaktadır.

Freud, Avusturya İmparatorluğu'nun Moravya'ya bağlı Freiberg kasabasında Aşkenaz Yahudisi bir ailenin çocuğu olarak dünyaya geldi. 1881'de Viyana Üniversitesinden tıp doktoru sıfatıyla mezun oldu.^[4][5] 1885'te habilitasyonunu tamamladıktan sonra nöropatoloji doçenti olarak atandı ve 1902'de profesör oldu.^[6] Hayatının neredeyse tamamını Viyana'da geçiren Freud, 1886'da klinik çalışmalarını da bu şehirde başlattı. 1938'de Nazi tehdidi yüzünden Avusturya'yı terk etti ve 1939'da İngiltere'de sürgündeyken hayatını kaybetti.

Psikanaliz kuramını oluştururken Freud, serbest çağrışımın kullanılması ve çözümlemelerde aktarım sürecinin anahtar olarak ele alınması gibi tedavi yöntemleri geliştirdi. Cinselliği yeniden tanımlarken çocukluk süreçlerini de buna dâhil ettiği Oidipus kompleksi kavramını psikanalitiğin merkezine yerleştirdi.^[7] Rüyaları arzu tatmin yeri kabul ederek hastalarının semptom oluşumlarına ve bastırılmış duygularına dair bulguları rüyaları inceleyerek elde etti. Bu durumu temel aldığı bilinç dışı teorisinde id, ego ve süperegoyu içeren bir psişik yapı modeli ortaya koydu.^[8] Bunların yanı sıra Freud, zihinsel süreçleri etkileyen ve erotik bağlar kuran cinselleştirilmiş dürtü enerjisi libidonun tanımını yaptı. Ortaya koyduğu bir diğer kavram olan ölüm içgüdüsünü ise zorlayıcı tekrarlama, nefret, saldırganlık ve nevrotik suçluluğun kaynağı olarak açıkladı.^[9] Kariyerinin ilerleyen yıllarındaki çalışmalarında ise din ve kültüre dair geniş kapsamlı yorumlar ve eleştiriler yayımladı.

Teşhis ve klinik uygulamalarda kullanımı genel olarak azalan psikanaliz; psikoloji, psikiyatri ve psikoterapi ile beşerî bilimlerin genelinde etkili olmaya devam etmektedir. Hâlen süren etkisi sebebiyle tedavideki işlevi, bilimsel konumu ve feminizme katkı sağladığı ya da zarar verdiği gibi konularda kapsamlı ve yüksek sesli tartışmalara yol açmaktadır.^[10] Bununla birlikte Freud'un çalışmaları çağdaş Batı felsefesini ve popüler kültürünü etkiledi. 1940'ta kaleme aldığı mersiyede W. H. Auden, Freud'un "farklı yaşamları etkileyen bütün bir düşünce iklimi" yarattığını ifade etti.^[11]

1. ^ Halberstadt, Max (1921). "Sigmund Freud, half-length portrait, facing left, holding cigar in right hand". Library of Congress. 28 Aralık 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Haziran 2017. 
2. ^ Tansley, A.G. (1941). "Sigmund Freud. 1856–1939". Obituary Notices of Fellows of the Royal Society. 3 (9). ss. 246-75. doi:10.1098/rsbm.1941.0002. JSTOR 768889. 
3. ^ Ford & Urban 1965, s. 109
4. ^ Noel Sheehy; Alexandra Forsythe (2013). "Sigmund Freud". Fifty Key Thinkers in Psychology. Routledge. ISBN 978-1-134-70493-4. 
5. ^ Eric R. Kandel The Age of Insight: The Quest to Understand the Unconscious in Art, Mind and Brain, from Vienna 1900 to the Present. New York: Random House 2012, ss. 45-46.
6. ^ Gay 2006, ss. 136-37.
7. ^ Jones, Ernest (1949) What is Psychoanalysis ? London: Allen & Unwin. s. 47.
8. ^ Mannoni, Octave, Freud: The Theory of the Unconscious, London: Verso 2015 [1971], ss. 49-51, 152-54.
9. ^ Mannoni, Octave, Freud: The Theory of the Unconscious, Londra: Verso 2015 [1971], ss. 146-47.
10. ^ Psikanaliz ve etkileriyle ilgili kaynaklar:
    • Psikanalizin psikiyatri ve psikoterapi üzerindeki etkinliği ve etkisi için bkz. Robert Michels (1999). "Psychoanalysis and Psychiatry: A Changing Relationship". The Challenge to Psychoanalysis and Psychotherapy. 6 Haziran 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi.  ve Tom Burns (2013) Our Necessary Shadow: The Nature and Meaning of Psychiatry Londra: Allen Lane. ss. 96-97.
    • Psikoloji üzerindeki etkisi için bkz. The Psychologist, aralık 2000 31 Aralık 2014 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
    • Psikanalizin beşeri bilimler üzerindeki etkisi için bkz. J. Forrester The Seductions of Psychoanalysis Cambridge University Press 1990, ss. 2-3.
    • Tedavidek işlevi tartışması için bkz.Fisher, S. and Greenberg, R.P., Freud Scientifically Reappraised: Testing the Theories and Therapy, New York: John Wiley, 1996, ss. 193-217
    • Psikanalizin bilimsel durumu hakkındaki tartışmalar için bkz. Stevens, Richard (1985). Freud and Psychoanalysis. Milton Keynes: Open University Press. ss. 91-116. ISBN 978-0-335-10180-1. , Gay (2006) s. 745, and Solms, Mark (2018). "The scientific standing of psychoanalysis". BJPsych International. 15 (1). ss. 5-8. doi:10.1192/bji.2017.4. PMC 6020924 $2. PMID 29953128. 
    • Psikanaliz ve feminizm tartışması için bkz. Appignanesi, Lisa & Forrester, John. Freud's Women. London: Penguin Books, 1992, ss. 455-74.
11. ^ Thurschwell, Pamela (2009). Sigmund Freud. Londra: Routledge. s. 1. ISBN 978-0-415-21520-6. 7 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Nisan 2020.