Tarix

Tarix (arabcha: التاريخ, oʻtmish; davr, vaqt, era; sana) – oʻtmish voqealar haqida axborot ochish, yigʻish, tartiblashtirish va namoyish etish bilan shugʻullanuvchi darslik. Tarix bilan shugʻullanuvchi olimlar tarixchilar, deb ataladi. Tarix fani voqealar ketma-ketligini tahlil etadi, ularning sabab va samaralarini tizimlashtiradi.^[1][2] Tarixchilar tarix tabiati va foydasi ustida bahs olib borishadi. Bunda ushbu fanning oʻzi ham oʻrganiladi va zamonaviy muammolarni uning yordamida hal qilishga uriniladi.^[1][3][4][5] Biror madaniyatga oid, biroq tashqi manbalarga asoslanmagan hikoyalar (masalan, Alpomish haqida asotirlar) tarixiy mavzu emas, balki madaniy meros sanaladi.^[6][7]

Tarix – 1) tabiat va jamiyatdagi har qanday rivojlanish jarayoni. Shu maʼnoda olamning yaratilish tarixi, Yer tarixi, barcha fanlar tarixi va boshqa tushuniladi; 2) insoniyat va uning mahsuli boʻlgan tamaddunlar rivoji, jamiyat va davlatlar oʻtmishi taraqqiyoti jarayonini oʻrganuvchi fan.

Tarix fani – insoniyatning butun oʻtmishi davomida jamiyat hayotida sodir boʻlgan voqea-hodisalar, jarayonlarni (jamiyat rivojini) yaxlit bir tarzda oʻrganadi. Tarix fani ijtimoiy-gumanitar fanlar (falsafa, sotsiologiya, iqtisod, psixologiya, sanʼatshunoslik va boshqalar) tizimining tarkibiy qismi. Tarix fanining bu guruhdagi oʻrni uning tadqiqot predmeti va usullari bilan belgilanadi. Turli ijtimoiy va gumanitar fanlar jamiyat hayotining alohida jihatlarini oʻrgansa, tarix fanining tadqiqot obʼyekti – aholi, jamiyat, mamlakat, davlat hayotining oʻtmishi va hoziri haqidagi faktlarni yigʻish, taxlil qilish, toʻplangan bilimlarni maʼlum bir tizimga solish va nazariy jihatdan umumlashtirishdir. Tarix fani oʻtmishda sodir boʻlgan jarayon va hodisalar orasidagi oʻzaro bogʻliqlik, ularning ildizi, tarixni harakatlantiruvchi sabablar, uning mantigʻi va maʼnosini koʻrish imkonini beradi. Ijtimoiy va gumanitar fanlar tarix tadqiqotlari natijalariga tayanadi. Fanlararo yondashuv jamiyat haqidagi yaxlit tasavvurni shakllantirib, oʻtmishni va hozirni anglash orqali jamiyat rivoji istiqbolini koʻra bilishdek muhim vazifani xal qiladi.

Tarix fanida, boshqa fanlarda boʻlganidek, muqarrar ixtisoslashuv amalga oshmoqda. Hozirgi zamon tarix fani alohida boʻlimlar va sohalardan tashkil topgan bilimlar majmuidir. Ixtisoslashish darajasiga koʻra, ularni bir necha guruhga ajratish mumkin. Birinchi guruhni jamiyatning (jahon tarixi) butun va alohida tomonlarini oʻrganuvchi boʻlim va sohalar tashkil qiladi. Insoniyat tarixining ayrim hodisalari alohida oʻrganiladi. Jahon tarixi ibtidoiy jamiyat tarixi, oʻrta asrlar tarixi, yangi va eng yangi tarixga boʻlinadi. Hududiy-geografik tamoyilga koʻra, tarixan bir-biri bilan bogʻliq yirik regionlar (Yevropa va dunyoning boshqa qismlari, Qadimgi Sharq, Oʻrta Osiyoning baʼzi regionlari) va alohida mamlakatlar hamda xalqlarga ajratiladi. Kompleks muammolarni tadqiq qilish bir guruh mamlakat va xalqlar tarixida roʻy bergan bosqichiy davrlarni va hodisalarni (Uygʻonish davri, Reformatsiya tarixi va boshqalar) oʻrganish zaruratidan kelib chiqadi. Jahon tarixiga global yondashuv bilan bir qatorda mikro tarix (shahar va qishloqlar, alohida shaxslar, kundalik maishiy turmush) ham oʻrganiladi. Tarixning alohida tomonlarini oʻrganish tarix fanining alohida sohalarini ajratishni taqozo qildi (mas., harbiy tarix, siyosiy, iqtisodiy, ijtimoiy, din, fan, xotinqizlar tarixi va tender tadqiqotlari, sanʼat, intellektual, madaniyat, diplomatiya tarixi va boshqalar).

Ikkinchi guruhni yordamchi va maxsus tarix fanlari tashkil qiladi. Ularni alohida tarix fanlariga ajratilishi va rivojlanishi tarix fanining xususiy tadqiqot usullarini ishlab chiqish zaruratidan kelib chiqadi. Antropologiya, arxeologiya, etnografiya mustaqil oʻringa ega. Yordamchi tarix fanlariga – manbashunoslik, arxeografiya, paleografiya, geraldika, numizmatika kiradi. Maxsus guruh – boshqa fanlar ehtiyojidan kelib chiqadi (mas., tabiiy fanlar tarixi, texnika tarixi, davlat va huquq tarixi). Tarix fanining tarixini tarixshunoslik fani oʻrganadi.

1. ↑ ^{1,0 1,1} Professor Richard J. Evans. „The Two Faces of E.H. Carr“. History in Focus, Issue 2: What is History?. University of London (2001). Qaraldi: 10-noyabr 2008-yil.
2. ↑ Professor Alun Munslow. „What History Is“. History in Focus, Issue 2: What is History?. University of London (2001). Qaraldi: 10-noyabr 2008-yil.
3. ↑ Tosh, John. The Pursuit of History, 4th, Pearson Education Limited, 2006. ISBN 1-4058-2351-8. p 52
4. ↑ „Introduction“,Knowing Teaching and Learning History, National and International Perspectives Peter N. Stearns, Peters Seixas, Sam Wineburg (eds.): . New York & London: New York University Press, 2000 — 6 bet. ISBN 0-8147-8141-1. 
5. ↑ Nash l, Gary B. „The "Convergence" Paradigm in Studying Early American History in Schools“,. Knowing Teaching and Learning History, National and International Perspectives Peter N. Stearns, Peters Seixas, Sam Wineburg (eds.): . New York & London: New York University Press, 2000 — 102–115 bet. ISBN 0-8147-8141-1. 
6. ↑ Seixas, Peter „Schweigen! die Kinder!“,. Knowing Teaching and Learning History, National and International Perspectives Peter N. Stearns, Peters Seixas, Sam Wineburg (eds.): . New York & London: New York University Press, 2000 — 24 bet. ISBN 0-8147-8141-1. 
7. ↑ Lowenthal, David „Dilemmas and Delights of Learning History“,. Knowing Teaching and Learning History, National and International Perspectives Peter N. Stearns, Peters Seixas, Sam Wineburg (eds.): . New York & London: New York University Press, 2000 — 63 bet. ISBN 0-8147-8141-1.