Antyszyizm

Treść tego artykułu może nie być zgodna z zasadami neutralnego punktu widzenia, ponieważ prezentuje generalnie jedynie szyicki punkt widzenia, w tym wiele faktów przedstawiając w sposób zgodny jedynie ze źródłami szyickimi (np. śmierć kolejnych imamów w wyniku otrucia przez sunnitów, co jest tutaj przedstawiane jako niepodważalny, prosty fakt, a w rzeczywistości w kilku przypadkach nie jest wcale pewne). Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Antyszyizm – uprzedzenie lub nienawiść wobec muzułmanów szyickich na podstawie ich religii i dziedzictwa. Termin został po raz pierwszy zdefiniowany przez Shia Rights Watch w 2011 roku, ale używany jest w nieoficjalnych badaniach i artykułach naukowych od dziesięcioleci^[1][2].

Spór o prawidłowego następcę Mahometa doprowadził do powstania dwóch głównych sekt islamu, sunnitów i szyitów. Sunnici, utrzymują, że każdy członek klanu Kurajszytów może potencjalnie stać się następcą Proroka, jeśli decyzja podjęta zostanie większościowo. Szyici twierdzą jednak, że tylko człowiek wybrany przez Boga poprzez Proroka (hadis stawu Hum), może stać się jego następcą, w taki sposób imam Ali (i reszta rodziny Proroka) stał się jedynym suwerenem duchowym i politycznym po śmierci Mahometa. Ustabilizowani militarnie i utrzymujący władzę nad rządami Umajjadów, władcy sunniccy postrzegali szyitów jako zagrożenie – zarówno dla ich politycznej, jak i religijnej władzy^[3].

Pod rządami Umajjadów, sunniccy władcy dążyli do marginalizacji i eksterminacji szyickiej mniejszości, dalsze prześladowania trwały za panowania dynastii Abbasydów. Historycznie, prześladowania szyitów przez sunnickich współwyznawców często charakteryzowała brutalność i akty ludobójstwa. Społeczność szyicka wynosi około 10-15% całej ludności muzułmańskiej, do dnia dzisiejszego szyici pozostają marginalizowani w wielu krajach arabskich o większości sunnickiej, bez prawa aby swobodnie praktykować swoją religię bądź uzyskać status większościowy^[4]. Radykalni sunnici uznają szyitów za apostatów i niewiernych, traktując szyickich cywili jako usprawiedliwiony cel ataków terrorystycznych.