Ceceo

Ceceo (euskaraz: «zizipaza») fenomeno linguistiko bat da. Gaztelaniaz, /s/ eta /θ/ penintsulako gaztelaniaren fonemak (bigarrena Gaztelako gaztelaniaz < z> hotsa da) modu berean ahoskatzen dituzte, hau da, [s̪̟] hortz-txistukari gisa ([θ] frikari horzkari ahoskabearen antzekoa, fonetikoki berdina ez bada ere).^[1]

Gaztelanieraren eremuan ceceoa andaluzieraren ezaugarri bat da,^[2] bereziki Andaluziako hego-mendebaldetik Almeriako mendebalderaino berba egiten duten andaluzierarena. Iparraldeko eta ekialdeko Andaluzian eremu bakanetan bakarrik agertzen da. Historikoki, fenomenoa XV. eta XVI. mendeetan hauteman zuten Espainia hegoaldeko testuetan, non passo hitzaren ordez paço (fenomeno honi çeçeo deitu zitzaion) edo casaren ordez caza bezalako formak agertzen ziren (honi zezeo deitu zitzaion).

Oso gutxitan gertatzen den arren, Latinoamerikako zenbait tokitan ere aurkitu izan da ceceoa.^[3] Adibidez, Puerto Ricon, Hondurasen eta Venezuelan.

1. ↑ Penny, Ralph. (1993). Gramática histórica del español. Bartzelona: Ariel, 103 or. ISBN 84-344-8265-7..
2. ↑ Zamora Vicente, Alonso. (1996). Dialectología Española. Madril: Gredos.
3. ↑ (Gaztelaniaz) Central Virtual Cervantes. Historia del ceceo y del seseo españoles. .