Cementeriu

Un cementeriu o panteón ye'l llugar onde se depositen los restos mortales o cadabres (inhumación). Dependiendo de la cultura del llugar, los cuerpos pueden introducise en ataúdes, féretros o sarcófagos, o envolvese en teles, pa poder ser soterraos o depositaos en nichos, mausoléos, criptes u otru tipu de sepultures. Tamién son utilizaos pa soterrar les cenices de persones incineraes les cuales son guardaes nuna arca o urna.

La pallabra cementeriu vien del términu griegu koimetérion, que significa cuartu porque, según la creencia cristiana, nel cementeriu, los cuerpos dormíen hasta'l día de la resurreición. A los cementerios católicos llámase-yos tamién campusantos, yá qu'en Pisa, cuando ateniéndose a midíes d'hixene l'autoridá ordenó zarrar el cementeriu, que fuera construyíu nel sieglu XIII dientro de la ciudá, el terrén foi cubiertu con una gran capa de tierra, que les galeres pisanes traxeren de los llugares santos de Xerusalén. Y la pallabra panteón utilízase como sinónimu de cementeriu en delles rexones d'América, como Méxicu y Andalucía n'España.

Usualmente, los cementerios son comuñales, esto ye, en dichu llugar alcuéntrense les tumbes de los miembros de la comunidá, ensin aportar a tumbes coleutives, pues cada difuntu tien el so propiu espaciu determináu anque, por decisión familiar, tamién pueden soterrase dellos familiares nel mesmu llugar.

La mayoría de los cementerios destínense a cadabres humanos, anque, dende l'Antigüedá, esistíen necrópolis pa ciertos animales, como'l Serapeum de Saqqara, n'Exiptu. Anguaño tamién esisten cementerios d'animales pa soterrar a les mascotes finaes. Nel casu de los humanos, anguaño esisten los cementerios parques, llugares que fueron bien comunes mientres los postreros 30 años y que se masificaron pa que les persones puedan ser soterraes.