Deuterokloroformo | |
---|---|
![]() | |
Formula kimikoa | C2HCl3 |
SMILES kanonikoa | 2D eredua |
SMILES isomerikoa | [2H]C(Cl)(Cl)Cl |
MolView | 3D eredua |
Konposizioa | karbono, kloro eta deuterio |
Mota | deuterated compound (en) ![]() |
Masa molekularra | 118,921 Da |
Arriskuak | |
NFPA 704 | |
Identifikatzaileak | |
InChlKey | HEDRZPFGACZZDS-MICDWDOJSA-N |
CAS zenbakia | 865-49-6 |
ChemSpider | 64654 |
PubChem | 71583 |
Reaxys | 1697633 |
Gmelin | 85365 |
NBE zenbakia | 1888 |
EC zenbakia | 212-742-4 |
ECHA | 100.011.585 |
UNII | P1NW4885VT |
Deuterokloroformoa edo kloroformo deuteratua (CDCl3) kloroformoaren (CHCl3) aldaera bat da, zeinetan hidrogeno-atomoa deuterio isotopoak ordezkatu duen. Erresonantzia Magnetiko Nuklearrean laginen disolbatzailetzat usatzen da.[1]
Deuterokloroformoa beste disolbatzaile deuteratuak baino errazago eta merkeago produzitzen da. Halaber, kimikoki ez da oso erreaktiboa. Nekez trukatzen du deuterioa solutuarekin eta bere irakite-puntu baxuak erraztu egiten du lagina berreskuratzea[2][3].
Ikuspegi biologikotik kloroformoak baino toxikotasun txikiagoa du gibelean C-D lotura C-H lotura baino sendoagoa baita eta nekezagoa egiten du triklorometil erradikala (•CCl3) sortzea[4].
© MMXXIII Rich X Search. We shall prevail. All rights reserved. Rich X Search