Euogrwydd

Mae euogrwydd a'i achosion o fanteision ac anfanteision yn gysylltiedig a'r themâu cyffredin seicoleg a seiciatreg. Mae euogrwydd yn gyflwr affeithiol lle mae rhywun yn profi gwrthdaro oherwydd y mae rhywun yn credu na ddylai rhywun fod wedi'i wneud (neu i'r gwrthwyneb, heb wneud rhywbeth y mae rhywun yn credu y dylai rhywun fod wedi'i wneud). Mae'n esgor ar deimlad nad yw'n mynd i ffwrdd yn hawdd, wedi'i ysgogi gan ' gydwybod '. Disgrifiodd Sigmund Freud hyn o ganlyniad i frwydr rhwng yr ego a'r uwch -ego. Gwrthododd Freud rôl Duw fel cosbwr ar adegau o salwch neu ei wobrwywr mewn amser o les. Wrth dynnu un ffynhonnell o euogrwydd oddi wrth gleifion, disgrifiodd un arall. Hwn oedd yr anymwybodol o fewn yr unigolyn a gyfrannodd at salwch, roedd Freud mewn gwirionedd yn dod i'r ystyriaeth " Yr rhwystr ymdeimlad anymwybodol o euogrwydd ... y rhwystr mwyaf pwerus i adferu." ^[1] Am ei esboniad pellach ymlaen, Lacan, oedd yn euog yn gydymaith anocheladwy i'r gwrthrych arwyddocaol a gydnabu normalrwydd ar ffurf yr urdd Symbolaidd. Mae Alice Miller yn dweud y bod “llawer o bobl yn dioddef ar hyd eu hoes o’r teimlad gormesol hwn o euogrwydd, yr ymdeimlad o beidio â chyflawni disgwyliadau eu rhieni... nid yw hi yn bosib i unrhyw ddadl oresgyn y deimladau euogrwydd hyn, oherwydd mae ganddynt eu dechreuadau yn gynnar mewn cyfnod bywyd, ac o hynny maent yn deillio eu dwyster.” ^[2] Efallai bod hyn yn gysylltiedig â’r hyn y mae Les Parrott wedi’i alw’n “glefyd euogrwydd ffug. . Wrth wraidd euogrwydd ffug mae’r syniad bod yn rhaid i’r hyn rydych chi’n ei deimlo fod yn wir.” ^[3] Os ydych chi'n teimlo'n euog, rydech chi yn euog!

1. ↑ Sigmund Freud, On Metapsychology (PFL 11) pp. 390–1
2. ↑ Alice Miller, The Drama of Being a Child (1995) pp. 99–100
3. ↑ Parrott, pp. 158–9

Amddiffynfeydd

Yn ôl theori seicdreiddiol, gall amddiffynfeydd rhag teimlo'n euog ddod yn agwedd hollbwysig ar bersonoliaeth rhywun.^[1] Mae nifer o ddulliau gwahanol y gellir eu defnyddio i osgoi euogrwydd. Maent yn cynnwys:

1. Gorthrwm, a ddefnyddir fel arfer gan yr uwch -ego a'r ego yn erbyn ysgogiadau greddfol, ond a ddefnyddir weithiau yn erbyn yr uwchego/cydwybod ei hun.^[2] Os bydd yr amddiffyniad yn methu, yna (yn ôl y gormeswr) efallai y bydd rhywun yn dechrau teimlo'n euog flynyddoedd yn ddiweddarach am weithredoedd a gyflawnwyd yn ysgafn ar y pryd.^[3]
2. Offeryn amddiffynnol arall gyda chymwysiadau eang yw taflunio. Gall fod ar ffurf beio'r dioddefwr : Gellir cynnig beirniadaeth i ddioddefwr damwain neu anlwc rhywun arall, a'r ddamcaniaeth yw y gallai'r dioddefwr fod ar fai am iddo ddenu gelyniaeth y person arall.^[4] Neu, ni ellir taflu’r euogrwydd, ond yr asiantaeth gondemniol ei hun, i bobl eraill, yn y gobaith y byddant yn edrych ar eu gweithredoedd yn fwy ffafriol na’ch cydwybod eich hun (proses sy’n ymylu ar syniadau cyfeirio ).^[5]
3. Mae rhannu teimlad o euogrwydd, a thrwy hynny fod yn llai unig ag ef, yn rym cymhellol mewn celfyddyd a dweud jôcs; tra y mae hefyd yn bosibl "benthyg" ymdeimlad o euogrwydd gan rywun yr edrychir arno fel un anghywir, a thrwy hynny dawelu ei hun.^[6]
4. Gellir defnyddio hunan-niweidio fel dewis arall i wneud iawn am y gwrthrych o drosedd – efallai ar ffurf peidio â chaniatáu i chi'ch hun fwynhau cyfleoedd sy'n agored i un, neu fuddion sy'n ddyledus, o ganlyniad i deimladau euogrwydd heb ddigolled.^[7]

1. ↑ Otto Fenichel The Psychoanalytic Theory of Neurosis (1946) p. 496
2. ↑ Sigmund Freud, On Metapsychology (PFL 11)p. 393
3. ↑ Eric Berne, A Layman's Guide to Psychiatry and Psychoanalysis (Penguin 1976) p. 191
4. ↑ The Pursuit of Health, June Bingham & Norman Tamarkin, M.D., Walker Press
5. ↑ Otto Fenichel, The Psychoanalytic Theory of Neurosis (1946) p. 165 and p. 293
6. ↑ Otto Fenichel, The Psychoanalytic Theory of Neurosis (1946) pp. 165–6 and p. 496
7. ↑ Nelissen, R. M. A.; Zeelenberg, M. (2009). "When guilt evokes self-punishment: Evidence for the existence of a dobby effect". Emotion 9 (1): 118–122. doi:10.1037/a0014540. PMID 19186924.