Groundplane-antenne

De groundplane-antenne – ook wel kraaienpoot genoemd - is een variant op de dipoolantenne en ontworpen voor gebruik met een ongebalanceerde voedingslijn zoals een coaxkabel. De antenne dankt haar naam aan de radialen (tegencapaciteit) die haaks op het driven element (stralers) zijn geplaatst om een perfect grondvlak ( = groundplane) te simuleren.

De groundplane-antenne wordt bijna uitsluitend in verticale positie aangetroffen op hoogtes vanaf 1/4 λ en gebruikt voor frequenties tussen (ruwweg) 10 en 512 MHz. Ze is dan omnidirectioneel, verticaal gepolariseerd, relatief breedbandig en heeft een tamelijk hoge stralingshoek.

De eenvoudigste groundplane-antenne bestaat uit een verticaal driven element van 1/4 λ, onderaan verbonden met de kern van de coax. De coaxmantel wordt verbonden met de radialen (typisch 1/4 λ + 5%) onder een hoek van ~135°. In deze opstelling is de impedantie aan de antenneconnector ~ 50Ω.

Naarmate men een langer driven element aanwendt (1/2 λ of 0.64 λ bijvoorbeeld), wordt de impedantie aan de antenneconnector groter en zal men dit element normaliter voeden met een tuning coil.