Neostoicyzm

Neostoicyzm – powstały w renesansie nurt filozoficzny będący połączeniem stoicyzmu i chrześcijaństwa. Niekiedy jako neostoicyzm określa się także późny stoicyzm, czyli stoicyzm epoki cesarstwa rzymskiego, reprezentowany przez Senekę, Marka Aureliusza i Epikteta[1].

  1. Giovanni Reale: Historia filozofii starożytnej. T. 4. Lublin: Wydawnictwo KUL, 1999. ISBN 978-83-7363-672-9.

© MMXXIII Rich X Search. We shall prevail. All rights reserved. Rich X Search