Nominalisme

Die nominalisme is die kennisteoretiese standpunt dat die terme waarmee die mens die werklikheid om homself/haarself heen benoem geen objektief bestaande, "reële" entiteite aandui nie, maar slegs woorde en name is. Die nominalisme is 'n teologiese/filosofiese stroming uit die tweede helfte van die Middeleeue. Hierdie stroming binne die metafisika ag die individuele dinge as werklik maar nie die universele gestalte daarvan nie. Dus is “boomheid” nie werklik nie, maar wel die individuele boom. Dit het gevolge vir die Godsleer. Hierdie stroming beweer dat die goeie goed is omdat God dit wil. Die vryheid van God word analoog beskou aan die van mense, waarby gekies kan word uit 'n aantal moontikhede. Die nominalisme is 'n vroeë stroming wat die belang van die wil stel.

Nominalisme was gekant teen Middeleeuse realisme, wat hoofsaaklik beskou word as wese en dat die universele - algemeen abstrakte konsepte soos kleur en smaak - as werklik beskou word. Die universele is die eienskappe van 'n sekere voorwerp wat dit die spesifieke doel maak wat dit is. Die terugkerende gestalte van die boomheid is werklik en nie soseer die individuele boom nie. Die gevolg van die leerstelling van God is dat God 'n goeie wil het, want dit is goed. God het dus nie enige voorheen gegewe moontlikhede om uit te kies nie, maar besef alles wat hy kan doen. Hy gehoorsaam die wette wat in Homself lê.

Die ontstaan van die nominalisme word in verband gebring met die opkoms van die burgery in die Middeleeue. Die burgery staan los van die feodale verbande.

Belangrike verteenwoordigers van hierdie stroming is Roscellinus van Compiègne (ca. 1050–ca. 1124) en Willem van Ockham (1288–ca. 1347).