Persoon-eerst-taalgebruik

Persoon-eerst-taalgebruik (Engels: people-first language of person-first language, afgekort pfl; de tegenhanger van identiteit-eerst-taalgebruik)^[1] is een vorm van inclusief taalgebruik waarbij de persoon in een zin wordt geplaatst voor diens psychische aandoening, handicap (beperking) of neurodivergentie. In plaats van bijvoorbeeld 'verstandelijk beperkten' wordt er dan gesproken over 'mensen met een verstandelijke beperking'.^[2][3] In de bredere zin wordt persoon-eerst-taalgebruik ook gebruikt om personen van verschillende etniciteiten, sociale klassen, genders en seksuele geaardheden te beschrijven.^[4]

1. ↑ Autistisch persoon. Autismevriendelijk Nederland (8 augustus 2016). Geraadpleegd op 5 maart 2025.
2. ↑ (en) Crocker, Amy; Smith, Susan, Person-first language: are we practicing what we preach?. National Library of Medicine (8 februari 2019). Geraadpleegd op 25 februari 2023.
3. ↑ Mensen met een beperking - JaJa (13 augustus 2021). Geraadpleegd op 25 februari 2023.
4. ↑ (en) Bowman, Emma; Hesdorfer, Krista; LeBow, Jessica; Tashima, Rohini en Williams, Sharon, Language of Difference: Writing about Race, Ethnicity, Social Class, and Disability (pdf). Nesbitt-Johnston Writing Center. Hamilton College (2015). Gearchiveerd op 25 februari 2023. Geraadpleegd op 25 februari 2023.