Miafisitisme

Deel van ’n reeks oor
Oosterse Ortodoksie
Geskiedenis
Oosters-Ortodokse Kerk Bisantynse Ryk Ekumeniese konsilie Oos-Wes-skisma Oriëntale Ortodoksie Belangrikste konsilies: Nicea I  • Konstantinopel I  • Efese  • Chalcedon  • Konstantinopel II  • Konstantinopel III  • Nicea II
Oosters-Ortodokse kerke
Ekumeniese Patriargaat van Konstantinopel Grieks-Ortodokse Kerk van Alexandrië Grieks-Ortodokse Kerk van Antiogië Grieks-Ortodokse Patriargaat van Jerusalem Russies-Ortodokse Kerk Georgies-Ortodokse en Apostoliese Kerk Serwies-Ortodokse Kerk Roemeens-Ortodokse Kerk Bulgaars-Ortodokse Kerk Kerk van Siprus Kerk van Griekeland Pools-Ortodokse Kerk Ortodokse Kerk van Albanië Ortodokse Kerk van Tsjeggië en Slowakye (Ortodokse Kerk in Amerika)
Geloof
Askese  • Diofisitisme  • Eerste onder gelykes  • Heilige liturgie  • Ikonografie  • Jesusgebed  • Kruisteken  • Miafisitisme  • Monofisitisme  • Monoteletisme  • Nestorianisme  • Raskolniki  • Teose  • Teotokos
s • b • w

Miafisitisme (van die Griekse mía, "een", en phýsis, "natuur"), soms ook henofisitisme genoem, is ’n Christologiese formule van die Oriëntaal-Ortodokse en verskeie ander kerke wat net die eerste drie ekumeniese konsilies aanvaar. Daarvolgens is die goddelikheid en menslikheid van Christus verenig in een natuur, sonder onderskeid of verwarring.^[1] Sommige kerke beskou hierdie leerstelling as ’n vorm van monofisitisme – die leer dat Christus net een enkele, goddelike natuur het.

1. ↑ The Blackwell Companion to Eastern Christianity deur Ken Parry 2009 ISBN 1-4443-3361-5 page 88 [1]