Stimmhafter labiovelarer Approximant

Stimmhafter labiovelarer Approximant
IPA-Nummere	169
IPA-Zeiche	w
IPA-Bildli
Teuthonista	?
X-SAMPA	w
Kirshenbaum	w
Hörbiispiilⓘ/?

De stimmhafti labiovelari Approximant isch en Luut wo in zirka 76% vo de Sprooche vo dr Wält vorchunt^[1]. S Zeiche im Internationale Phonetische Alphabet defür isch w.

De Luut [w] wird oft als s halbvokalischs konsonantischs Gegestugg zum Vokal /u/ aagluegt; also als en Luut, wo im Gägesatz zum /u/, nit de Gipfel vunere Silbe bildet. Was debi gnau de Unterschid isch, isch umstritte.

Es isch also Definitionssach ob mer de Luut in alemannischi Wörter wie baue oder Bärndütsch aut („alt“) als [w], oder als nit-silbischs [u̯] aaluegt. In Sprooche wie em Alemannische isch de Luut aber kei Phonem, wyl es kei Unterscheidig zwüsche /w/ un /u/ wie zum Byspil im Änglische woos vs. ooze git.

Dr einzig alemannisch Dialäkt, wo s e stimmhafte labiovelare Approximant as Phonem git, isch s Eischemtöitschu im italienische Eischeme: Unter em Yyfluss vum Romanisch het sich do s germanisch w zuen eme stimmhafte labiovelare Approximant entwicklet, so dass im Eischemtöitschu dütlich unterschide wird zwisch em verschobene germanische p, wo as stimmlose labiodentale Frikativ [f] gsait wird (z. B. in schloafen [ʃloafen] 'schlafen'), em germanische f, wu as stimmhafte labiodentale Frikativ [v] gsait wird (z. B. in Vuus [vuːs] 'Fuß') un em germanische w, wo as stimmhafte labiovelare Approximant [w] erschyynt (z. B. in Woald [woald] 'Wald'

1. ↑ Ladefoged, Peter & Maddieson, Ian. (1996). The Sounds of the World's Languages. Blackwell Publishing. ISBN 0-631-19815-6. Syte 322