Eja

Eja
Eja i Memnon
Grupe	Titani
Roditelji	Hiperion i Teja
Suprug(a)	Astrej, Orion, Kefal, Klit, Ares, Titon
Braća	Helije
Sestre	Selena
Mitologija	Grčka mitologija

Eja ili Eos (grč Ἠώς, Êốs) je grčka božica zore, personifikacija svitanja i jutarnjeg rumenila neba, majka zvijezda. Rimski pandan joj je Aurora. Kći je Hiperiona i Teje, Titana.

Eja svakog dana izranja iz okeana donoseći svjetlo i svog brata Helija, Sunce. Njihova sestra je Selena, Mjesec. Epiteti: "jutrorodna" i "ružoprsta". Jutro se rađa samo i nije ljudima ni korisno ni štetno.

U grčkoj tradiciji i poeziji je okarakterisana kao boginja sa velikim seksualnim apetitom, koja je za svoje zadovoljstvo uzela brojne ljubavnike i rodila im nekoliko djece. Kao i njen rimski pandan Aurora i Rigvedski Ushas, Eos nastavlja ime ranije indoevropske boginje zore, Hausos. Eja, ili njen raniji proto-indoevropski (PIE) predak, također dijeli nekoliko elemenata sa boginjom ljubavi Afroditom, što možda označava Ejin uticaj na nju ili na neki drugi način zajedničko porijeklo za dvije boginje. U preživjeloj tradiciji, Afrodita je krivac za brojne Ejine ljubavne afere, proklevši boginju neutaživom požudom za smrtnim ljudima.

U grčkoj književnosti Eja je predstavljena kao kćerka titana Hiperiona i Teje, sestre boga sunca Helija i boginje mjeseca Selene. U rjeđim predanjima, ona je kćerka Titana Palanta. Svakog dana ona vozi svoja dva konja, najavljujući početak novog dana i bratov dolazak. Dakle, njen najčešći epitet boginje u Homerovim epovima je Rhododactylos, ili "ružičasti prsti", što se odnosi na boje neba u zoru, i Erigeneia, "ranorođena". Iako se prvenstveno povezivala sa zorom i ranim jutrom, ponekad bi pratila Helija cijelo vrijeme njegovog putovanja, pa je tako čak i viđena u sumrak.

Eja se nekoliko puta zaljubljivala u smrtnike i otimala ih na sličan način kao što su muški bogovi otimali smrtne žene. Njen najistaknutiji smrtni ljubavnik je trojanski princ Titon, kome je obezbjedila dar besmrtnosti, ali ne i vječne mladosti, što je dovelo do toga da ostari, a da ne umre za vječnost. U drugoj priči, odvela je Atinjanina Kefala protiv njegove volje, ali ga je na kraju pustila jer je on žarko želio da bude vraćen svojoj ženi, ali ne prije nego što ju je ona ocrnila pred njim, što je dovelo do rastanka para. Nekoliko drugih ljubavnika i romanse sa smrtnicima i bogovima pripisivali su boginji razni pjesnici tokom stoljeća.

Eja se pojavljuje u mnogim delima antičke književnosti i poezije, ali uprkos njenom proto-indoevropskom porjeklu, malo je dokaza da je Eja imala bilo kakav kult ili da je bila centar obožavanja tokom klasičnog vremena.