Franjo II, car Svetog Rimskog Carstva

Ovaj članak ili neki od njegovih odlomaka nije dovoljno potkrijepljen izvorima (literatura, veb-sajtovi ili drugi izvori). Ako se pravilno ne potkrijepe pouzdanim izvorima, sporne rečenice i navodi mogli bi biti izbrisani. Pomozite Wikipediji tako što ćete navesti validne izvore putem referenci te nakon toga možete ukloniti ovaj šablon.

Franjo II / I
Car Austrije
Vladavina	11. august 1804. - 2. mart 1835.
Nasljednik	Ferdinand
Car Svetog rimskog carstva
Vladavina	5. juli 1792. - 6. august 1806.
Prethodnik	Leopold II
Krunidba	14. juli 1792.
Supružnik	Elizabeta Wurttemberg Marija Teresa Bourbon Marija Ludovika Austria-Este Karolina Augusta Bavarska
Djeca	Nadvojvotkinja Ludovika Elizabeta Austrijska Marija Ludovika, vojvotkinja Parme Ferdinand, car Austrije Nadvojvotkinja Marija Karolina Austrijska Nadvojvotkinja Karolina Ludovika Austrijska
Dinastija	Lotaring
Otac	Leopold II, car Svetog rimskog carstva
Majka	Marija Ludovika Bourbon
Rođenje	12. februar 1768. Firenca, Veliko vojvodstvo Toskana
Smrt	2. mart 1835. (u 67. godini) Beč, Austrijsko carstvo
Mjesto sahrane	Carska grobnica

Franjo II (njemački: Franz II; 12. februar 1768 – 2. mart 1835) bio je posljednji car Svetog Rimskog Carstva, vladajući od 1792. do 1806, kada je raspustio Sveto Rimsko Carstvo, nakon katastrofalnog poraza od Napoleonove treće Koalicije u bici kod Austerlitza. Osnovao je Austrijsko Carstvo 1804. i postao Franjo I, prvi car Austrije. Bio je i prvi predsjednik njemačke Konfederacije nakon njenog osnivanja 1815. godine.

Franjo je sam nastavio voditi borbu protiv Napoleonove Francuske u Napoleonovim ratovima pretrpjevši još nekoliko poraza nakon Austerlitza. Udaja njegove kćerke Marije Ludovike Austrije za Napoleona 10. marta 1810. godine je bio njegov najteži poraz. Nakon abdikacije Napoleona, Austrija je učestvovala kao vodeći član Svete Alijanse na Bečkom kongresu, gdje je u velikoj mjeri dominirao Franjin kancelar Klemens Wenzel praveći novu kartu Evrope. Zbog osnivanja Kongresnog sistema Evrope koje se u velikoj mjeri odupiralo nacionalističkoj i liberalnoj tendenciji, Franjo je kasnije postao reakcionar.